Regresja pamięci i zdolność przewidywania

Regresja pamięci i zdolność przewidywania
przez M. A. de Hochas (La Vie nouvelle, 10 lipca)

M. de Hochas zaobserwował, że u niektórych osób wprowadzonych w stan hipnozy za pomocą podłużnych ruchów rąk (tzw. passes longitudinales), można przeprowadzić te osoby przez wszystkie fazy ich życia, cofając się w czasie. Następnie, wybudzając osobę za pomocą ruchów poprzecznych (passes transversales), można przeprowadzić ją przez te same fazy w ich naturalnej kolejności chronologicznej. Po całkowitym wybudzeniu, jeśli kontynuuje się ruchy poprzeczne, można sprawić, że dana osoba zacznie starzeć się ponad swój aktualny wiek, a nawet przejść do przyszłości. Aby przywrócić ją do rzeczywistego wieku, ponownie stosuje się ruchy podłużne.

Wiemy, że magnetyczne techniki manipulacyjne powodują, że osoby przechodzą przez serię faz letargu, naprzemiennie z fazami somnambulizmu, podobnie jak sen i czuwanie w codziennym życiu. W fazie somnambulizmu, z fizycznego punktu widzenia, dana osoba przypomina stan czuwania, z wyjątkiem tego, że wykazuje brak wrażliwości skórnej.

1° Przypadek pani Lambert.

M. de R… wprowadza panią L… w stan hipnozy za pomocą podłużnych ruchów rąk, prosząc ją, aby skoncentrowała się zamiast, jak zwykle, „eksterioryzować” swoje wrażenia. (M. de R… uważa, że podłużne ruchy rąk rozluźniają więzi łączące materię astralną z materią fizyczną, umożliwiając duszy korzystanie z jej własnych zdolności, które są ograniczane przez ciało). Dzięki tej metodzie sprawia, że pani L… cofa się w czasie swojego życia aż do momentu narodzin.

Pani L… zaczyna widzieć siebie w czasie swojej pierwszej komunii, a następnie jako cztero- lub pięcioletnią dziewczynkę, opisując miejsce i budynek, w którym mieszkała z matką; w stanie czuwania nie pamięta tych szczegółów. Kontynuując podłużne ruchy rąk, zaczyna odczuwać wrażenie pustki, które ją przeraża, a następnie pojawia się niejasne odczucie podobne do tego, jakie mogłaby mieć formująca się dusza. Jest bardzo zmęczona, więc M. de R… wybudza ją.

Podczas innej sesji szybko prowadzi ją do tej samej fazy, przed narodzinami. Wówczas widzi siebie jako lekko świecącą kulę, wędrującą w przestrzeni, pozbawioną myśli. Nie ma żadnych wspomnień o wcześniejszym życiu. M. de R… powoli sprowadza ją z powrotem za pomocą ruchów poprzecznych; opisuje, że czuje się w łonie matki i w niewyraźny sposób współdzieli jej wrażenia. W chwili narodzin wyraźnie odczuwa nowe doznanie oddychania.

Kiedy powraca do normalnego stanu, co M. de R… potwierdza, sprawdzając powrót wrażliwości skórnej, kontynuuje ruchy poprzeczne pod pretekstem „pełniejszego uwolnienia jej”. Po kilku chwilach M. de R… prosi panią L…, aby spojrzała w lustro: widzi swoje włosy częściowo posiwiałe, mimo że w rzeczywistości są całkowicie czarne.

Kontynuacja eksperymentów z hipnozą i regresją pamięci

M. de R… kontynuuje wykonywanie ruchów rąk (passes) i na koniec mówi pani L…, aby wstała. Ona odczuwa silne osłabienie i skarży się, że codziennie traci siły. Zapytana o swoje zajęcia, odpowiada, że postanowiła zamieszkać ze swoim młodszym bratem, którym się opiekuje i prowadzi jego gospodarstwo domowe (obecnie mieszka sama). M. de R… nie odważył się kontynuować dalej, ponieważ pani L… odmówiła zobaczenia tego, co stanie się w chwili jej śmierci. Po przywróceniu jej do normalnego stanu, nie pamięta nic z tego, co się wydarzyło, i dziwi się, gdy informują ją, że bała się śmierci.

2° Przypadek Józefiny.

Józefina ma 18 lat i pracuje jako służąca u pana C… M. de Rochas przeprowadził z nią wiele eksperymentów w Voiron, osiągając regresję pamięci aż do kilku wcześniejszych wcieleń.

Podczas jednej z ostatnich sesji, M. de R… kontynuuje stosowanie poprzecznych ruchów rąk (passes transversales), które powodują starzenie się w wizjach. Następuje faza letargu, po której budzi się w wieku 25 lat, w swoim rodzinnym kraju. Kolejna faza letargu jest naznaczona oznakami bólu i wstydu; w następnym przebudzeniu ma 32 lata. Przyznaje, że została uwiedziona przez młodego rolnika, Eug. F…, z którym ma dziecko (ten Eug. F… naprawdę istnieje w okolicy i urodził się w 1885 roku).

Podczas trzeciego przebudzenia ma 40 lat; jej dziecko umarło, a Eug. F… ożenił się z inną kobietą. Przy czwartym przebudzeniu ma 45 lat i utrzymuje się, szyjąc spodnie dla krawca. Jest bardzo smutna i nie ma już kontaktu z dawnymi pracodawcami.

M. de R… kontynuuje ruchy poprzeczne, prowadząc ją do starości. W wizjach żyje w trudnych warunkach, ledwo wiążąc koniec z końcem z pracy krawieckiej, ale stopniowo zapomina o swoich nieszczęściach.

Józefina zgadza się, aby M. de R… pokazał jej moment śmierci. Po dwóch lub trzech minutach wykonywania ruchów poprzecznych, osuwa się na oparcie krzesła z wyrazem głębokiego cierpienia na twarzy, a następnie spada na ziemię. To jest jej agonia i śmierć.

M. de R… kontynuuje wykonywanie passes: Józefina „umarła”, nie odczuwa bólu, ale nie widzi żadnych duchów. Jest w stanie śledzić swój własny pogrzeb i słyszeć, co ludzie o niej mówią: „To dobrze dla tej biednej kobiety; nie miała już z czego żyć.”

Jej duchowe przekonania pomagają jej zorientować się w tej sytuacji. Przechadzka wokół własnej trumny odpędza złe duchy. Dzięki poprzecznym ruchom rąk, M. de R… przywraca ją do życia, przeprowadzając przez te same fazy, ale w odwrotnej kolejności.

Wnioski i uwagi

Rezultaty osiągnięte przez M. de R… w kwestii regresji pamięci aż do momentu narodzin są niewątpliwe. Jeśli chodzi o wcześniejsze wcielenia, konieczne są bardziej formalne dowody, ponieważ należy być bardzo ostrożnym wobec narracji mogących pochodzić z podświadomości.

Co do przewidywania przyszłości, temat jest równie skomplikowany. M. de R… nie poinformował Józefiny o smutnym losie, który ją czeka, i zastanawia się, czy powinien ostrzec ją przed uwiedzeniem, którego może stać się ofiarą.

źródło:  La régression de la mémoire et la faculté de prévision, par M. A. de Hochas (La Vie nouvelle, 10 juillet); La Lumier  AOUT 1904.