Dnia 23 grudnia 1851 roku Ojciec Marchi oraz Kawaler G. B. De Rossi znajdowali się w pobliżu Rzymu, aby zbadać podziemia w rejonie między via Appia a via Latina, po lewej stronie tej ostatniej. Kiedy stali na skraju wykopalisk, jeden z robotników odkrył złożoną w formie dyplomu, pogiętą i uszkodzoną ołowianą tabliczkę. Tabliczka została przetransportowana do Rzymu i z wielką starannością rozwinięta; okazało się, że na tej tabliczce znajdowało się 11 linii tekstu po jednej stronie i 7 linii po drugiej, a tekst był napisany w języku sabińskim. Tabliczka, interesująca z punktu widzenia paleografii, historii oraz hermetyki, została zdeponowana w Muzeum Kolegium Rzymskiego w Rzymie, obecnie zlikwidowanego.
Na pierwszej części tabliczki można przeczytać następujących jedenaście linii: Quomodo mortucs qui istic sepultus est nec loqui nec sermonare potest seic Rhodine apud M. Liciniunr. Faustum mortua sit nec loqui nec sermonare possit ita uti mortuos nec ad Deos nec ad homines acceptus est seic Rhodine apud M. Licinium accenta sit et tantum valeat quantum ili? mortuos quei…
Co oznacza: „Jak ten, kto tutaj leży pochowany, nie może ani mówić, ani rozmawiać, tak Rodine wobec Marka Licyniusza Fausta niech będzie jak martwa, niezdolna do mówienia ani rozmawiania, a tak jak zmarły jest odrzucony zarówno przez bogów, jak i ludzi, tak Rodine wobec Marka Licyniusza niech wzbudza te same odczucia. Niechaj dla niego będzie tym, czym jest zmarły dla tamtych.”
Na odwrocie tabliczki znajduje się siedem linii: Istic sepultus est dite pater tibei commendo uti semper Rhodine Odio sit M. Licinio Fausto item M. Hediuin Amphionem ittm C. Popillium Apollonium item Vennonio Hermione item Sergia Glycinna.
Co oznacza: „Tutaj jest pochowany: Ojcze Piekieł, polecam się tobie, abyś sprawił, że Rodine będzie wiecznie znienawidzona przez Marka Licyniusza Fausta. Tak samo przez Vennonię Hermione oraz Sergię Glycinę względem Marka Hediusza Amfiona i Gajusza Popilliusza Apolloniusza.”
W tekście łacińskim znajdują się liczne archaiczne formy, co sugeruje, że zaklęcie pochodzi z początków rzymskiego pogaństwa. Jest to jedno z niewielu pogańskich zaklęć magicznych, które przetrwały do naszych czasów.
Magiczna moc zaklęcia, jeśli zostanie wykonana we właściwym czasie i zgodnie z rytuałem, jest wielka: jest to siła, która daje się odczuć, która się ujawnia. Tabliczkę „Zaklęcia” można zobaczyć i przeczytać także obecnie, ponieważ wszystkie obiekty z tego okresu zostały przeniesione z Muzeum Kolegium Rzymskiego do Muzeum Narodowego w Villa Giulia. W tej sprawie można również sięgnąć do Katalogu Muzeum Kircherowskiego prof. De Ruggiero, s. 61.
Dokument nie informuje nas, kto wykonał zaklęcie ani w jakich okolicznościach; jednak dla tych, którzy są już wtajemniczeni w sekrety działania sił ukrytych, łatwo będzie rozpoznać odpowiednie warunki.
W zaklęciu pojawia się „wola” Operatora, „zmarły” jako podstawa i źródło analogii oraz słowa klątwy; być może obecny był również jakiś przedmiot należący do Rodine. „Magiczna siła” Operatora miała wyraźny sposób działania, co zapewniało pewność jego efektu.
Nie możemy powiedzieć nic więcej, przynajmniej na razie.
źródło: ZAM / UNO SCONGIURO MAGICO PAGANO; Ur / Krur. Rivista di indirizzi per una Scienza dell’Io /Rivista di scienze esoteriche / Introduzione alla Magia Quale Scienza dell’Io, rok 1928.