Podstawy Tarota część XXIV

Opublikowany przez

PODSTAWY TAROTA
LEKCJA DWUDZIESTA CZWARTA
KOŁO FORTUNY

Ta wersja Klucza 10 jest reprodukcją poprawnego ezoterycznego wzoru. Na jej podstawie Eliphas Levi opracował ilustrację w swoim Rytuale Świętego Królestwa (Ritual of the Sanctum Regnum), którą narysował, aby przedstawić Koło Ezechiela. Napisał o nim:

„Koło Ezechiela jest wzorem, na którym oparte są wszystkie Pantakle Wyższej Magii. Kiedy adept znajduje się w błogosławionym posiadaniu pełnej wiedzy o mocach Pieczęci Salomona oraz o cnotach Koła Ezechiela, które rzeczywiście jest w całej swej symbolice zgodne z naukami Pitagorasa, posiada już wystarczające doświadczenie, aby projektować talizmany i Pantakle do dowolnych celów magicznych.

Koło Ezechiela zawiera rozwiązanie problemu kwadratury koła i ukazuje korelacje między słowami a figurami, literami a symbolami; prezentuje tetragram postaci odpowiadających elementom i formom elementarnym. Jest to glif nieustannego ruchu. Przedstawiona jest potrójna triada; punkt centralny to pierwsza Jedność; dodane są trzy kręgi, każdy z czterema atrybutami, i w ten sposób ukazuje się dekada. Stan uniwersalnej równowagi sugerują przeciwważące się symbole i pary przeciwieństw. Latający Orzeł równoważy Człowieka; ryczący Lew przeciwważy pracującego Byka.”

W hebrajskiej Mądrości liczba 10 nosi nazwę Malkuth – Królestwo. Królestwo wyraża wolę i autorytet swojego władcy.

Klucze Tarota od 0 do 4 włącznie dają w sumie 10, a kilka minut spędzonych na analizie tych Kluczy pokaże ci, że reprezentują one wszystko, co fundamentalne dla znaczenia rzeczownika „Królestwo”.

Jedna z greckich nazw dla liczby 10 to Pantelia, oznaczająca „całkowicie pełne” lub „w pełni dokonane”.
Westcott pisze: „Zauważ, że dziesiątka używana jest jako znak wspólnoty, miłości, pokoju i jedności w masońskim trzecim znaku – połączeniu dwóch pięciu punktów wspólnoty”. Dziesięć to również liczba pełnej manifestacji według kabalistów.

Prawidłowe zrozumienie lub uchwycenie umysłowe
(Kaph) dziesięciu aspektów Siły Życiowej, wymienionych w punktach od 1 do 10 w Wzorcu na Tablicy Roboczej (The Pattern on the Trestleboard), pozwala umieścić władzę sprawczą na właściwej pozycji w naszym myśleniu. Ta władza sprawcza to Rzeczywistość określana hebrajskim boskim imieniem IHVH – Jahwe, tożsamym w podstawowym znaczeniu z Jowiszem (Jove) lub Jupiterem w mitologii rzymskiej.

Tytuł Klucza 10 odnosi się do Jowisza, Pana Fortuny – zgodnie z astrologią.
Doskonale pomyślna fortuna wynika z prawidłowego działania pewnego ośrodka w ludzkim ciele, znanego w okultyzmie jako ośrodek Jowisza. Anatomowie nazywają go splotem słonecznym. Nie daj się jednak zwieść tej nazwie – nie jest to ośrodek Słońca. Ta grupa komórek nerwowych, czasem nazywana splotem nadbrzusznym, znajduje się w jamie brzusznej, za żołądkiem. Spośród wielu zwojów, które zawiera, najważniejsze to zwoje półksiężycowate. Ten organ, czasem określany mianem mózgu brzusznego, kontroluje wszystkie trzewia jamy brzusznej i odpowiada za proces przyswajania.
Jego funkcje okultystyczne dotyczą działań, dzięki którym możemy zsynchronizować nasze osobiste istnienie z uniwersalnymi cyklami samowyrażania się Siły Życiowej.

W Kostce Przestrzeni litera Kaph i Klucz 10 odpowiadają kierunkowi zachodniemu. To jest ta ściana Kostki, która w diagramach – takich jak w Lekcji 18 – znajduje się najbliżej obserwatora. Ponieważ jest najbliższa nam, zachodnia ściana Kostki symbolizuje te wydarzenia i okoliczności, które w danym momencie należą do teraźniejszości.

To, co otacza nas teraz, jest jednak kulminacją ciągu wydarzeń wypływających z przeszłości. A zatem obecna sytuacja reprezentuje koniec cyklu wcześniejszych działań. Z tego powodu moment teraźniejszy symbolizowany jest przez kierunek zachodni – miejsce zachodu słońca, odpowiadające końcowi „dnia”.
W okultyzmie ogólnie – tak jak w pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju – słowo „dzień” oznacza dowolny odcinek czasu.

Z punktu widzenia przyporządkowania przestrzennego, Klucz 10 jest przeciwny Kluczowi 3 – Cesarzowej. Ten drugi symbolizuje kierunek wschodni, miejsce wschodu słońca lub świtu. Reprezentuje on pierwsze etapy cyklu manifestacji. Klucz 10 natomiast przedstawia kulminację strumienia wydarzeń, mających swój początek w tym, co ukazuje Cesarzowa.

Ponieważ istnieje sens, w którym cały szereg wydarzeń pozostaje w ciągłości ze swoim źródłem lub przyczyną, można powiedzieć, że Klucz 10 jest innym aspektem Cesarzowej. Z tego powodu w kabały jednym z imion Malkuth jest Oblubienica, a innym Królowa – i oba te określenia mają zastosowanie do Cesarzowej.

Łącznikiem pomiędzy Wschodem a Zachodem – w symbolice Kostki – jest pozioma linia łącząca środek ściany wschodniej ze środkiem ściany zachodniej. Linii tej przypisana jest litera Mem, druga z trzech liter Matczynych, powiązana z żywiołem wody oraz z Kluczem 12 Tarota. „Woda” to materia pierwotna, a materia pierwotna jest tym, co łączy początki symbolizowane przez Wschód ze skutkami odpowiadającymi Zachodowi. O tym powiemy więcej przy Kluczu 12.

W symbolice Klucza 10 byk, orzeł, lew i człowiek unoszą się na obłokach, by przypomnieć nam, że Jowisz (Jove) i Jahwe (Jehovah) są bogami deszczu, błyskawic i grzmotów. Cztery zwierzęta to te same, które zostały wymienione w Księdze Ezechiela i w Apokalipsie św. Jana.

Lew odpowiada literze Jod (י), pierwszej literze imienia IHVH. Orzeł to druga litera tego imienia – He (ה). Człowiek odpowiada trzeciej literze – Waw (ו). Byk to ostatnia litera – druga He (ה).

Te żywe istoty powiązane są również z czterema stałymi znakami zodiaku:
– Lew to znak Lwa (Leo),
– Orzeł symbolizuje Skorpiona (Scorpio),
– Człowiek to Wodnik (Aquarius),
– Byk to znak Byka (Taurus).

Są to odpowiednio 5., 8., 11. i 2. znak zodiaku. Ich numery w kolejności zodiakalnej sumują się do 26 – co odpowiada wartości liczbowej liter w imieniu IHVH (Jahwe).

Te cztery stworzenia pojawiają się również w herbie Wolnomularstwa. Na Kluczu 10 są one umieszczone w rogach kompozycji, aby zilustrować cytat z Dziejów Apostolskich 17:28, zaczerpnięty z hymnu ku czci Jowisza, napisanego przez greckiego poetę Kleantesa:
„W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy.”

Podobną myśl zawierają wersy z Kaivalya Upaniszady:

„We mnie wszechświat powstał,
We mnie wszechświat został ustanowiony,
We mnie wszechświat przemija –
Ten Brahman, bez drugiego, to ja sam jestem Nim.”

Rozwiązanie kwadratury koła, o którym wspomina cytat z Eliphasa Lévi, sygnalizowane jest przez sumę ośmiu liter widocznych na kole. Obliczone według ich wartości hebrajskich, dają w sumie 697, a suma cyfr tej liczby to 22.

Jeśli natomiast litery łacińskie obliczyć według wartości z łacińskiej Kabali Prostej (Cabala Simplex), całkowita suma wartości hebrajskich i rzymskich wynosi 754, co redukuje się do 11.

Związek tych liczb z kwadraturą koła sięga bardzo dawnych czasów. Liczba 22 symbolizuje relację obwodu koła do jego średnicy. Choć to tylko przybliżone „kwadraturowanie koła”, jest ono wystarczająco dokładne dla celów praktycznych. Ten stosunek to 22 do 7 – czyli obwód 22 przy średnicy 7, co odpowiada również proporcji 11 do 3½. Obie te liczby – 7 i 3½ – pojawiają się jako liczby symboliczne w Biblii i w innych pismach okultystycznych.

Fakt, że ta kwadratura jest tylko przybliżona, niesie dla nas ważną lekcję:
Nigdy nie możemy dokładnie zmierzyć przejawu Nieskończoności, ponieważ sama Nieskończoność jest niemierzalna. Możemy jedynie posługiwać się praktycznymi przybliżeniami. Ta prawda została uświadomiona współczesnej nauce dzięki teorii kwantów: „bliskie średnie, a nie absolutne miary, są narzędziami badań naukowych.”

Związek między 22 jako obwodem a 7 jako średnicą stanowi klucz do wielu cennych formuł okultystycznych. Pojawia się on w Biblii, w egipskich hieroglifach i architekturze, na starożytnych medalach magicznych, w niektórych fragmentach orientalnych ksiąg o jodze i w wielu innych miejscach. W miarę jak będziesz posuwać się naprzód w studiach okultystycznych, ten temat będzie powracał wielokrotnie.

Tetragram (czteroliterowa kombinacja) znaków, o którym wspomina Lévi, znajduje się w środkowym kręgu koła.

– Na górze, pod literą T, znajduje się symbol alchemicznej Rtęci (Merkurego).
– Po prawej, obok litery A, widoczny jest symbol Siarki.
– Po lewej, przy literze O, znajduje się okrąg z kreską – symbol Soli.
– Nad literą R, u dołu okręgu, są dwie faliste linie – symbol Rozpuszczenia.

Ponieważ ten symbol używany jest również dla znaku Wodnika (Aquarius), a Wodnik odpowiada Człowiekowi wśród czterech istot żywych, można go rozumieć jako reprezentację Człowieka, który rozpuszcza iluzje i widma złudzeń.

Rtęć, Siarka i Sól – trzy „zasady” alchemików – odpowiadają trzem gunom, czyli jakościom, o których piszą filozofowie hinduscy.

(Nie należy mylić pojęć „zasady” i „jakości” w ich specjalistycznym, tutaj wskazanym znaczeniu).

Rtęć odpowiada sattwa-gunie, czyli Mądrości. W tych lekcjach nazywamy ją nadświadomością.

Siarka odpowiada radżas-gunie, czyli pasji i pragnieniu, które pobudzają do działania. Jest to główna cecha zwykłej, samoświadomej świadomości.

Sól odpowiada tamas-gunie, czyli jakości inercji (bezwładności). Jest to dominująca cecha tego, co nazywamy podświadomością.

Symbol rozpuszczenia, który jednocześnie oznacza Znak Człowieka – Wodnika (Aquarius) – ujawnia ważną prawdę. Zarówno w alchemii, jak i w jodze (które mają te same cele, pracują z tymi samymi „materiałami” i stosują identyczne metody), człowiek uczy się:

– rozpuszczać różne formy pozorów, które go otaczają,
– wyodrębniać z nich esencję,
– przyswajać tę esencję,
– a następnie projektować ją na nowo w formach zmodyfikowanych przez jego twórczą wyobraźnię.

Oto teoria praktycznego okultyzmu w jednym zdaniu.

W najmniejszym okręgu widoczny jest alchemiczny symbol Kwintesencji, czyli Ducha. Odpowiada on Akashy w filozofii hinduskiej. Symbol to ośmioramienne koło – takie samo, jakie powtarza się dziesięć razy na zewnętrznej szacie Głupca (The Fool).

Środek koła, jak mówi Lévi, reprezentuje Pierwszą Jedność, z której pochodzi wszelki ruch. Centralny punkt to Archetypowy Świat kabalistów, symbolizowany także przez głowice (gałki) na szczycie berła i korony Hierofanta. To świat, w którym wszystkie potencje manifestacji – bez względu na to, jak rozległa może być ta manifestacja – skupione są w jednym PUNKCIE.

Otaczający środek, najmniejszy okrąg symbolizuje Świat Twórczy, czyli płaszczyznę mentalną. Jest on również reprezentowany przez górną poprzeczkę berła Hierofanta i najwyższą z jego trzech koron.

W kolejnym okręgu znajdują się alchemiczne symbole sił działających w Świecie Formującym. Odpowiada mu środkowa poprzeczka berła Hierofanta oraz druga z jego koron.

Zewnętrzny okrąg, zawierający litery sugerujące manifestację Słowa (Logosu), oznacza Świat Materialny, czyli Świat Działania (Asija). Symbolizowany jest przez najniższą poprzeczkę berła Hierofanta oraz przez najniższą z jego trzech koron.

Osiem segmentów najmniejszego koła dzieli jego obwód na części po 45 stopni. 45 to wartość hebrajskiego rzeczownika ADM (Adam) – imienia ogólnego dla rodzaju ludzkiego – tak jak łacińskie homo, które również daje wartość 45, według łacińskiej Kabali Prostej (Cabala Simplex).

Sugeruje się tutaj, że duchowa istota, czyli Kwintesencja, to ta sama Siła Życiowa, która stanowi ducha człowieczeństwa.

Osiem promieni tego koła przypomina nam, że 8 to liczba Hermesa i Chrystusa. Wskazuje to, że tajemnica panowania nad okolicznościami tkwi w fakcie, że wewnętrzny duch człowieka jest tożsamy z mocą sprawczą (Christos, czyli Namaszczony), która wprawia w ruch wirujące cykle kosmiczne.

Obszar, w którym człowiek może zastosować królewską moc Centralnego Ducha, to Świat Formujący. Czyni to, łącząc trzy alchemiczne zasady w Wielkim Dziele (Magnum Opus), które rozpuszcza wszelkie pozorne przeszkody za pomocą „filozoficznej Rtęci”.
To jest właściwa wiedza, czyli prawdziwe zrozumienie, sugerowane przez znaczenie nazwy litery Kaph – „chwytną dłoń”.
Rozpuszczenie uwalnia różne energie uwięzione w formie.

Litery w zewnętrznym kręgu tworzą imię IHVH (Jahwe) w języku hebrajskim oraz słowo ROTA („koło”) po łacinie.
Litery słowa ROTA można przestawić w zdanie (w dość barbarzyńskiej łacinie):
ROTA TARO ORAT TORA ATOR, co oznacza:
„Koło Tarota głosi Prawo Ator”.
Ator to jedna z łacińskich form imienia egipskiej bogini Hathor, uosabiającej Naturę i Wenus.
Zatem Prawo Ator to Prawo Cesarzowej w Tarocie.

Litery te zapisane są w zewnętrznym okręgu, by przypominać nam, że Świat Materialny jest tak naprawdę płaszczyzną wypowiedzianego Słowa (Logosu) zamieszkującego w Duchu.

Żółty wąż po zstępującej stronie Koła symbolizuje światło. Jego falista forma reprezentuje wibrację. Oznacza on zejście Węża Nosiciela Światła, czyli Fohata, na pole fizycznej manifestacji. Reprezentuje inwolucję Światła w Formę.

Hermanubis, czerwona postać wznosząca się po prawej stronie Koła, symbolizuje ewolucję formy i jest szczególnym symbolem obecnego poziomu rozwoju przeciętnej ludzkiej osobowości.
Ma ludzkie ciało i głowę szakala, co wskazuje, że ludzkość jako całość nie przekroczyła jeszcze poziomu intelektualnego.
Jego uszy wznoszą się ponad poziomy środek Koła, co oznacza, że poprzez wewnętrzne słyszenie (Intuicję, Klucz ?) człowiek zaczyna zyskiwać świadomość segmentu cyklu ewolucji, przez który przeznaczone jest mu się wznieść.

Segment Koła między Hermanubisem a Sfinksem zawiera literę Jod, która w Tarocie reprezentowana jest przez Pustelnika (The Hermit).
To, co dopełnia rozwój człowieka i rozwija moce wykraczające poza jego intelektualny poziom świadomości, to organiczna przemiana.
Doprowadzenie do tej przemiany oznacza dokonanie Wielkiego Dzieła, a litera Jod jest symbolem tego osiągnięcia.
Doskonałość Dzieła polega na utożsamieniu osobowego „ja”, czyli Ega zasiadającego w sercu, z Pradawnym Dni, Milczącym Obserwatorem z Klucza 9.

Sfinks symbolizuje doskonałość tego utożsamienia. Trzyma miecz – broń odpowiadającą żywiołowi powietrza, Światu Formującemu i literze Zain, która w Tarocie reprezentowana jest przez Klucz 6.
Zatem jej broń oznacza zwycięstwo w Świecie Formującym, czyli w sferze, gdzie działają subtelne siły Oddechu Życia.
Zwycięstwo to dokonuje się poprzez właściwe rozróżnianie (rozeznanie).

Sfinks łączy dwa główne elementy symboliki Klucza 8.
Ma kobiecą głowę i piersi, połączone z ciałem samca lwa.
Jest zjednoczeniem męskich i żeńskich mocy, doskonałym zbalansowaniem sił, które na niższych poziomach postrzegania wydają się sobie przeciwstawne.

Krótkie podsumowanie znaczenia Klucza 10:

Wszystkie cykle naturalnej manifestacji są cyklami uporządkowanego wyrazu Jednej Mocy, która jest tożsama z najgłębszym Duchem Człowieka.

W Kybalionie znajduje się również wypowiedź, która bezpośrednio odnosi się do znaczenia Klucza 10. Cytowana jest ze starożytnych autorów, którzy stwierdzili:

„Im dalej stworzenie znajduje się od Centrum, tym bardziej jest związane; im bliżej Centrum się zbliża, tym bardziej jest wolne.”
(Kybalion, str. 119)

źródło: TAROT FUNDAMENTALS – LESSON TWENTY-FOUR – THE WHEEL OF FORTUNE; by Paul Foster Case,  1936.

UZUPEŁNIENIE

„Ritual of the Sanctum Regnum” to ezoteryczny tekst autorstwa Eliphasa Lévi’ego, jednego z najbardziej wpływowych okultystów XIX wieku. Tytuł można przetłumaczyć jako „Rytuał Świętego Królestwa” (lub: „Rytuał Świętej Królewskości”). Jest to krótka, ale gęsta symbolicznie praca, która interpretuje 22 Arkana Wielkie Tarota jako kolejne etapy duchowej inicjacji oraz jako klucze do wewnętrznego Królestwa – czyli królestwa boskości ukrytego w człowieku.

📜 Co zawiera Ritual of the Sanctum Regnum?

  • Praca została pierwotnie napisana po francusku jako „Rituel du Sanctum Regnum” i opublikowana pośmiertnie.

  • W tekście Lévi komentuje każdy z 22 Wielkich Arkanów Tarota, traktując je jako etapy duchowego rozwoju adepta.

  • Zawiera symbolikę alchemiczną, kabalistyczną, astrologiczną i chrześcijańsko-mistyczną.

  • Uważa się, że Tarota nie należy używać tylko do wróżenia, lecz jako świętego języka – systemu, który zaszyfrował uniwersalne prawa rządzące naturą, duszą i Bogiem.

🌟 Czym jest „Sanctum Regnum”?

Sanctum Regnum (łac. „Święte Królestwo”) to symboliczne określenie stanu duchowej realizacji, czyli:

  • wewnętrznego panowania nad sobą (królestwo wewnętrzne),

  • osiągnięcia jedności z Boskością,

  • posiadania Wiedzy Królewskiej (czyli Gnozy, pełnego zrozumienia praw rządzących światem i sobą).

Lévi utożsamia to święte królestwo z tym, co Jezus nazywał „Królestwem Bożym”, ale podaje jego hermetyczną i ezoteryczną interpretację.

🔑 Kluczowe idee w „Ritual of the Sanctum Regnum”:

  • Tarot to księga wiedzy hermetycznej, a nie tylko talia do wróżenia.

  • Każdy z Wielkich Arkanów to brama do konkretnej duchowej prawdy.

  • Człowiek to mikrokosmos – odbicie boskiego porządku.

  • Prawdziwe panowanie (regnum) to władza nad sobą, namiętnościami, materią i iluzją – nie władza nad innymi.

🧙 Kto to był Eliphas Lévi?

  • Właściwe nazwisko: Alphonse Louis Constant (1810–1875).

  • Francuski pisarz, okultysta, mistyk.

  • Jego pisma położyły fundamenty współczesnego okultyzmu i hermetyzmu.

  • Łączył chrześcijaństwo, kabałę, alchemię, astrologię i Tarot w spójną doktrynę duchowego samopoznania.

📘 Gdzie można znaleźć ten tekst?

  • „Ritual of the Sanctum Regnum” jest często publikowany jako część szerszych zbiorów pism Lévi’ego lub w formie osobnej, krótkiej książki.

  • Znajdziesz go również jako dodatek do dzieł takich jak Transcendental Magic (Magia Transcendentalna).