Petro Danov.
Ogień święty
(Autoryzowany przekład Sto W. z esperanckiego miesięcznika „Frateca”.) Istnieje w świecie ogień święty, płonący płomieniem nieśmiertelności. W tym ogniu świętym starodawni mędrcy zwykli widzieć wyższy przejaw Boga.
W Piśmie Świętym powiedziane jest: „Nasz Bóg jest ogniem niszczącym.” Rzeczywiście, ogień ten niszczy, ale co? Rzeczy śmiertelne, nietrwałe. grzeszne. Gdy działa w świecie, niektórzy z ludzi spalają się, inni topnieją, a znowu inni odżywają i podnoszą się.
Wszystkie wielkie nieśmiertelne dusze, przychodzące ad Boga, naszą ogień święty w sobie samych. Gdziekolwiek by się znalazły w niezmierzonym wszechświecie, działają przezeń.
Ogień święty jest dziełem Miłości, miłość piastuje ogień święty. Zycie jest wyrazem ognia świętego.
Gdzie więc płonie ogień święty, tam objawia się także miłość, tam rosną i dojrzewają owoce Ducha.
Ogień ten przenika całą przestrzeń, podtrzymując życie.
Płonie an także w człowieku, a póki jasno płonie, człowiek jest żywy, rześki i wesoły. Wszystko funkcjonuje w nim wówczas harmonijnie – trawienie, krążenie krwi i oddychanie. Uczucia są prawidłowe, myśl jest prawidłowa, czyny są prawidłowe.
Ogień święty wytwarza przyjemne ciepła w człowieku. Gdy jasna płonie, ma się doskonałe powodzenie. Panuje w nas wtenczas stan harmonii i pełnego pokoju.
Jeżeli pokój ten znika z duszy człowieka, okazuje się, że stracił on ogień święty, a wszedł w ogień pospolity. Jednakże ogień pospolity płonie i przestaje płonąć. Ogień ten wytwarza dym, sadze i popiół.
W ogniu świętym niema dymu. Daje on przyjemne ciepło, z którego promienieje życie.
Gdy więc ogień święty płonie w człowieku, znika z jego duszy wszelkie niezadowolenie, zwątpienie i zmartwienie. Jeżeli w człowieku pojawia się najmniejsze niezadowolenie lub złe usposobienie, oznacza ta, że on jest poza ogniem świętym.
W ogniu świętym wszystkie myśli, uczucia i pragnienia są absolutnie zharmonizowane. Odczuwa się wtedy ta, co nazywają rajską rozkoszą.
Naprawdę niemożliwy jest pokój w człowieku bez ognia świętego. Niemożliwa jest mądrość w człowieku bez ognia świętego, niemożliwe są miłość, wiara, nadzieja, litość, pokora. Niemożliwy jest jednym słowem objaw jakiejkolwiek cnoty bez ognia świętego.
Cnoty te rosną i rozwijają się tylko w obecności ognia świętego, dlatego nie może człowiek żyć życiem dobrem, jeżeli w ,nim nie planie ogień święty. Ognia świętego nie potrzeba rozpalać. Należy tylko poznać sztukę jego podtrzymywania. Sam z siebie bowiem ogień ten nie gaśnie. A co najlepiej podtrzymuje ogień święty w człowieku?
To:
- wiara,
- miłość,
- nadzieja,
- wiedza,
- mądrość,
- prawda.
Świat niewidzialny działa skutecznie przez ogień. Używa ognia, jako najskuteczniejszego środka dla Oczyszczenia człowieka i ziemi. A ziemia wstępuje Obecnie w nową .strefę, w której materia znajduje się w dziewiczym stanie. Wszystkie te rzeczy oczyszczą się i odbudują. Ogień, który te’raz jest na ziemi, zapali materię, oczyści i przekształci ją, aby stała się zdolną odpowiedzieć najbardziej intensywnym wibracjom nowego życia.
Wszystko co wytrzyma potężne działanie boskiego ognia, powstanie do życia, a: co nie zdoła wytrzymać wibracyj tej fali ognia, zostanie wyrzucone, jak niepotrzebny popiół.
Wszędzie też w przestrzeni istnieją kanały, przez które zostają wyrzucone nieczystości i odpadki życia. Samo przez się rozumie się, że temperatura tegoż ognia nie może być zmierzona żadnym przyrządem. Jest ona a wiele wyższa, niż temperatura słońca.
Tylko ten ogień jest zdolny oczyścić serca i umysły ludzi i przygotować ziemię na rozkwit kultury. Dopiero gdy ziemia przejdzie przez ogień święty, a to potrwa wieki – wkroczy w nową epokę.
Co jest prawdą dla ziemi i ludzkości, jako zbiorowości, jest także prawdą dla poszczególnego człowieka. Nowe życie nie może weń wstąpić, póki nie Zapłonie ogień święty w jego duszy.
Jeżeli atoli zapłonie W nim Ogień święty, staje się on zdolny przyciągać wszystkich magnetycznie i wszyscy ludzie są mu gotowi służyć. Myślcie o ogniu świętym, w którym objawia się Bóg.
Myślcie o ogniu świętym, który piastują w sobie wszystkie doskonałe dusze – i podtrzymujcie go.
Podtrzymujcie go, albowiem w ten sposób podtrzymujecie własne życie.
Źródło: „Hejnał” SIERPIEŃ 1936