AFIRMACJA
O Panie Niebieski, ukryty w głębi naszych serc,
wylej swoją Moc i Siłę, abyśmy mogli
żyć zgodnie z Twoimi prawami. Chroń nas
przed niebezpieczeństwami tego życia i prowadź nas
ku Światłu i Prawdzie, które nas wyzwolą.
PRZEJŚCIE PRZEZ ŚCIEŻKI OKULTYZMU – OD PRYMITYWIZMU DO ŚWIATŁA
Ślepe podążanie za osobowościami
Kiedy ktoś wstępuje do duchowego stowarzyszenia, a jego lider wychwala go lub żąda wysokich opłat za swoje nauki, ludzie często podążają za taką osobą, nawet jeśli te same nauki są dostępne w każdej bibliotece. Ulegają urokowi osobowości, sądząc, że to ona dostarczy im prawdy, choć w rzeczywistości mogą otrzymać jedynie powtórzenia cudzych spekulacji.
Przykładowo, postawmy dziesięć osób na wzgórzu z widokiem na miasto i poprośmy każdą o opisanie widoku. Każdy opis będzie różny, mimo że miasto pozostaje takie samo. Prawda jest niezmienna, lecz jej interpretacje zmieniają się z czasem.
Różnorodność systemów duchowych
Systemy duchowe, niezależnie od tego, czy opierają się na spekulacjach, czy na wewnętrznych doświadczeniach, są potrzebne różnym typom ludzi. Ogólny system, jak teozofia, zawiera wiele interpretacji. Osoba, która osiągnie mistrzostwo w teozofii, jednoczy się z Prawdą, której każdy system jest tylko częściowym wyrazem.
Nauki Subud odpowiadają potrzebom jednej grupy, tarot i podobne metody – innej. Chrześcijaństwo oferuje różnorodne formy wyrazu: katolicyzm z ceremoniami i symboliką, protestantyzm z surowszym kultem, a Armia Zbawienia czy ewangelicy działający na świeżym powietrzu – każda z tych form zaspokaja specyficzne potrzeby.
Potrzeby różnych ludzi
W spirytualizmie znajdziemy osoby szukające wiadomości od duchów, inne zafascynowane fenomenami lub pragnące filozofii powiązanej z fenomenami. Zakony okultystyczne, Subud, scjentologia, astrologia czy inne pseudo-okultystyczne praktyki mają swoje miejsce w duchowym rozwoju różnych ludzi.
Podobnie jak nie wybieramy seminarium teologicznego, gdy chcemy zdobyć wykształcenie techniczne, tak samo ludzie wybierają formy duchowe, które im odpowiadają. Wsparcie duchowe musi być dostosowane do indywidualnych potrzeb.
Zło w systemach duchowych
Same systemy duchowe nie są złe – są wręcz potrzebne milionom ludzi. Zło pojawia się, gdy organizacje składają fałszywe obietnice, doskonale wiedząc, że są nierealne. Medium, które przekazuje fałszywe wiadomości dla zysku, przyczynia się do dyskredytowania duchowości.
Problemem są także ludzie podający się za duchowych liderów, którzy przybierają tytuły i głoszą moralne zasady, których sami nie przestrzegają. To wobec takich osób trzeba być krytycznym – nie wobec dobra, które mogą czynić, lecz wobec zła, które rozsiewają.
Fałszywa duchowość
Nierzadko zdarza się, że ktoś deklaruje miłość i przyjaźń wobec drugiej osoby, ale po nieporozumieniach dąży do jej zniszczenia. Inni twierdzą, że są uczniami Mistrza, a gdy dowiadują się, że nim nie są, odchodzą, nie próbując zrozumieć przyczyn.
Jeszcze inni, urażeni, rozsyłają pełne jadu listy, starając się podważyć zaufanie do nauczyciela. Takie działania szkodzą całemu ruchowi duchowemu, a karma za te czyny jest ogromna. W rzeczywistości osoby te szkodzą przede wszystkim sobie.
Prawdziwe oświecenie
Nigdy nie twierdziliśmy, że jesteśmy nieomylni czy święci. Nie prosiliśmy nikogo o oddawanie nam czci jako jedynym reprezentantom Światła. Działamy zgodnie z wolą Tego, który nas posłał. To nie nasza osobowość naucza, lecz Moc, która w nas działa.
Kiedy wskazujemy błędy, upewniamy się, że mamy rację, opierając się na dostępnej wiedzy i doświadczeniu. Często bywa, że jesteśmy niezrozumiani – ale kto czasem nie jest? Wszyscy potrzebujemy podpór, by się rozwijać, lecz nie można wiecznie na nich polegać.
Nie możemy zatrzymać się na jednym poziomie. Musimy stale dążyć do nowych horyzontów wiedzy i doświadczeń. Nie bądźmy jak leniwiec kopiący w błocie w poszukiwaniu groszy, ignorujący Anioła podającego Koronę Życia.
źródło: Lucis Magazine; London December 1962.
THE BROTHERHOOD and ORDER OF IHF PLEROMA
B. C. M. / Consortium, London W.C.l. England.
Vol.2. No.2. December J962.
Subud w tym kontekście jest przedstawiany jako jedna z duchowych ścieżek lub praktyk okultystyczno-mistycznych, która zaspokaja potrzeby pewnej grupy ludzi poszukujących duchowego wsparcia i samorozwoju. Podobnie jak inne systemy duchowe wspomniane w tekście (takie jak tarot, katolicyzm czy protestantyzm), Subud jest tu traktowany jako specyficzna metoda, dostosowana do określonych duchowych potrzeb jednostek.
Subud jest rzeczywistym ruchem duchowym, który powstał w XX wieku. Jego nazwa pochodzi z języka indonezyjskiego i jest skrótem od trzech słów:
- Susila – życie zgodne z wolą Boga,
- Budhi – świadomość duchowa,
- Dharma – podążanie właściwą ścieżką.
Ruch Subud opiera się na praktyce znanej jako latihan kejiwaan (czyli „ćwiczenie duchowe”), która jest formą medytacji polegającą na poddaniu się prowadzeniu przez wyższe duchowe energie, bez użycia określonych rytuałów czy doktryn. Wyznawcy Subudu wierzą, że ćwiczenie to pomaga im połączyć się z boskim źródłem w ich wnętrzu.
W kontekście tekstu Subud jest przedstawiany jako jedna z wielu duchowych dróg, które mogą być pomocne dla pewnych osób na ich ścieżce rozwoju, ale równocześnie nie jest uniwersalnym rozwiązaniem dla wszystkich. Podobnie jak inne systemy duchowe, Subud ma swoich zwolenników, którzy znajdują w nim wartość, ale dla innych może być niewystarczający lub niezrozumiały.
W szerszym sensie autor tekstu zdaje się sugerować, że wszystkie systemy duchowe mają swoje miejsce i zaspokajają różne potrzeby różnych ludzi, ale żaden z nich nie jest absolutną Prawdą – są raczej fragmentarycznymi wyrazami jednej uniwersalnej Prawdy.
Subud (skrót od indonezyjskich słów: Susila, Budhi, Dharma) to duchowy ruch założony przez Muhammada Subuh Sumohadiwidjojo w Indonezji w latach 30. XX wieku. Jego centralnym elementem jest unikalna forma praktyki duchowej zwana Latihan Kejiwaan, co można przetłumaczyć jako „ćwiczenie duchowe” lub „trening duszy”.
Subud wyróżnia się tym, że nie jest systemem opartym na dogmatach, rytuałach ani nauczaniu w tradycyjnym rozumieniu. Zamiast tego koncentruje się na bezpośrednim, spontanicznym doświadczeniu duchowym, które ma być dostępne dla każdego człowieka – niezależnie od wyznania, filozofii czy religii.
🔑 Czym jest Latihan Kejiwaan?
Latihan Kejiwaan (lub po prostu latihan) jest sercem praktyki Subud. To specyficzna forma medytacji, w której uczestnik całkowicie poddaje się wewnętrznemu prowadzeniu, pozostawiając swoje ciało, umysł i emocje wolne od kontroli ego. Celem latihanu jest umożliwienie boskiej energii (lub wewnętrznej siły duchowej) przepływania przez osobę praktykującą, co prowadzi do głębokiego uzdrowienia, transformacji i zrozumienia siebie.
Podczas latihanu uczestnicy nie wykonują zaplanowanych ćwiczeń ani nie stosują technik koncentracji. Praktyka polega na wewnętrznym otwarciu i poddaniu się wyższemu prowadzeniu. W trakcie latihanu można doświadczać spontanicznych ruchów ciała, śpiewu, śmiechu, płaczu czy innych ekspresji, które są wyrazem oczyszczania i uzdrawiania duszy.
🧘♂️ Jak wygląda latihan?
- Grupowa lub indywidualna sesja – Latihan odbywa się zwykle w grupie, ale można go praktykować także indywidualnie. Spotkania odbywają się zazwyczaj dwa razy w tygodniu.
- Bez struktury i instrukcji – W przeciwieństwie do innych form medytacji, latihan nie wymaga żadnych mantr, technik oddechowych ani rytuałów.
- Poddanie się „wyższej sile” – Uczestnik poddaje się prowadzeniu wewnętrznej energii, pozwalając, by jego ciało i umysł reagowały w sposób spontaniczny i naturalny.
- Cisza przed i po sesji – Przed rozpoczęciem latihanu uczestnicy zazwyczaj spędzają kilka minut w ciszy, aby się wyciszyć i otworzyć. Po zakończeniu również następuje chwila ciszy.
📖 Podstawowe zasady Subud
- Brak nauczania doktryn – Subud nie oferuje nauk filozoficznych ani nie narzuca żadnych wierzeń. Uczestnicy mają kontynuować swoją religię lub filozofię życiową.
- Doświadczenie, nie teologia – Praktyka skupia się na osobistym doświadczeniu duchowym, które jest unikalne dla każdego człowieka.
- Brak hierarchii duchowej – Subud nie ma kapłanów, guru czy mistrzów duchowych. Prowadzący grupy (tzw. helperzy) są jedynie organizatorami i wsparciem technicznym.
- Otwarcie duchowe – Aby rozpocząć praktykę latihanu, uczestnik musi przejść tzw. otwarcie duchowe (ang. opening), które jest ceremonią symbolicznego połączenia z boską energią.
🔍 Czym różni się Subud od innych praktyk medytacyjnych?
- Brak technik i struktur – W przeciwieństwie do medytacji mindfulness czy jogi, Subud nie wymaga żadnych technik oddechowych, mantr ani wizualizacji. Latihan jest całkowicie spontaniczny i nieprzewidywalny.
- Bezpośrednie doświadczenie boskiej energii – Subud kładzie nacisk na bezpośredni kontakt z wyższą siłą, co różni go od wielu systemów duchowych, które polegają na teoretycznej wiedzy lub rytuałach.
- Brak ograniczeń religijnych – Subud jest otwarty dla ludzi wszystkich wyznań i przekonań. Uczestnicy mogą kontynuować swoją dotychczasową religię, a latihan ma być uzupełnieniem ich duchowego życia.
💡 Jakie korzyści duchowe ma przynieść latihan?
- Głębokie oczyszczenie – Praktyka ma usuwać wewnętrzne blokady, lęki i traumy.
- Rozwój intuicji i wglądu – Uczestnicy twierdzą, że latihan pomaga im zrozumieć siebie i otaczający świat w sposób bardziej intuicyjny.
- Zjednoczenie z boską naturą – Celem latihanu jest połączenie z Boskim Źródłem, co prowadzi do harmonii wewnętrznej i zewnętrznej.
🤔 Czy Subud jest religią?
Nie, Subud nie jest religią. Sam Muhammad Subuh podkreślał, że Subud nie jest ruchem religijnym ani filozoficznym. Uczestnicy są zachęcani do kontynuowania swoich tradycyjnych wierzeń i praktyk religijnych. Subud nie ma żadnych świętych tekstów, rytuałów ani doktryn.
⚠️ Kontrowersje wokół Subud
Mimo że Subud jest uznawany za nieinwazyjną praktykę duchową, niektórzy krytycy zwracają uwagę na pewne kontrowersje związane z ruchem:
- Sekrety otwarcia duchowego – Krytycy zarzucają, że ceremonia otwarcia duchowego jest otoczona aurą tajemnicy.
- Brak nauk pisanych – Niektórzy uważają, że brak konkretnych nauk i instrukcji może prowadzić do dezorientacji uczestników.
🌱 Podsumowanie – Czym jest Subud?
Subud to uniwersalna, niedogmatyczna praktyka duchowa, której sercem jest latihan kejiwaan – spontaniczne, wewnętrzne ćwiczenie duchowe. Celem jest połączenie z boską energią, uzdrowienie wewnętrzne i rozwój intuicji.
Subud jest odpowiedni dla ludzi poszukujących bezpośredniego doświadczenia duchowego bez konieczności angażowania się w zorganizowaną religię lub filozofię. Choć nie jest pozbawiony kontrowersji, wielu praktykujących uznaje go za głębokie źródło osobistego uzdrowienia i transformacji.