W dwanaście dni później ma miejsce obrzęd nadania imienia, czyli nahma-karma. Przybrawszy dom jak na uroczystość, zapraszają wszystkich krewnych i przyjaciół z kasty bramanów tylko.

Ojciec uczyniwszy ofiarę ogniowi i dziewięciu bóstwom przewodniczącym planetom, wypisuje pędzelkiem  na tabliczce drewnianej horoskop swego syna wyprowadzony w pagodzie, oraz imię, jakie mu chce nadać. To spełniwszy, wymawia trzy razy głośno imię, jakie napisał, a gdy obecni powtórzyli je za nim, kończy słowy następującemi:

„Niechaj będzie błogosławione imię Brahmy, ten jest moim synem i zwać się będzie Narajana (lub innem imieniem), słuchajcie dobrze, aby o tem pamiętano”. Następnie wychodzi z domu, a za nim wszyscy obecni, i zasadza w swym ogrodzie lub przed domem drzewo kokosowe, tamaryndę, lub palmę, stosownie do okolicy kraju, mówiąc:

„W imię potężnego i sprawiedliwego Brahmy, wy wszyscy tu obecni, pamiętajcie o tem, że to drzewo zasadzone zostało w dzień Narajany, w trzydziestym piątym roku V-go wieku księżycowego, trzeciej epoki boskiej”, lub też jakiej innej daty, to bowiem, jak czytelnik rozumie, jest tylko prostą formułą.

Po skończonym obrzędzie, wielka uczta zgromadza wszystkich obecnych, a przed ich odejściem ojciec ofiaruje każdemu w podarku kubek z drzewa cedrowego lub sandałowego, na którym wyryty jest horoskop, a zwykle tylko cyfra nowo narodzonego. Podarek ten ma na celu stwierdzenie stanu dziecka, na wypadek, gdyby kiedyś pojawiły się zaprzeczenia prawości jego urodzenia. Przywołani przed trybunał kasty świadkowie przyszliby z kubkami w ręku, mówiąc:

„W imię potężnego i sprawiedliwego Brahmy, to co moje usta powiedzą, zgadza się z prawdą. Kubek ten został mi dany przez Kowindę, w dzień Narajany, trzydziestego piątego roku V-go wieku księżycowego trzeciej epoki boskiej. Narajana jest w istocie synem Kowińdy.

Bramin purohita asystujący obrzędowi, składa wówczas ofiarę pitn’om czyli duchom przodków, aby ich uprosić o opiekę nad nowo narodzonym. Ojciec rozdaje znowu obecnym betel i daje księdzu spełniającemu obrzędy podarek odpowiedni do swej zamożności.

źródło: LUDWIK JACOLLIOT, ŚWIAT ZAGROBOWY w świetle NAUK TAJEMNYCH ORAZ ICH OBJAŚNIENIE wedle pojęć starożytnych j nowożytnych ludów. WARSZAWA, NAKŁADEM KSIĘGARNI M. WOŁOWSKIEGO. 12 Niecała 12, rok 1891