Dziesięciu zefirotów przedstawiają dziesięć przymiotów zasadniczych przez jakie bóstwo objawia się w stworzeniu.

Owe dziesięć własności przedstawiających dobroć, chwałę, mądrość, potęgę, piękność, sprawiedliwość, rozum, koronę  i t.d. są całkiem utożsamiane z istotą bóstwa; ponieważ jednak Bóg – jest niezmiennym i nie mógłby się przekształcać, kabaliści pojmują dziesięciu zefirotów w działaniu, jako narzędzia władzy najwyższej, jako istoty wyższej natury, typy wszelkich istot.

W ten to sposób Bóg objawia się i przechodzi od wezwania do działania. Dajmy znów głos znakomitemu hebraiście, który służy nam za przewodnika, lepiej niż potrafilibyśmy to sami uczynić, i da nam dokładne wyjaśnienie całego tego pojęcia: „Bóg jest obecnym w zefirotach, mówi Franek, inaczej nie mógłby się objawiać bez nich; ale nie przebywa on w nich wyłącznie; nie jest on li tylko tem co w nim odsłania się podowemi wzniosłemi formami istnienia i myśli. Wistocie zefiroci nie mogą nigdy pojąć nieskończoności. En Zof będący źródłem samem wszystkich tych form, jako taki nie ma żadnej  albo  raczej, że użyję wyrażenia uświęconego, podczas gdy każdy zefirot ma imię dobrze znane, on sam nie ma żadnego i mieć nie może.

Bóg jest więc zawsze istotą niewysłowioną, niepojętą, nieskończoną, stojącą ponad wszystkiemi światami, które objawiają jego obecność, nawet nad światem emanacji“. Taką jest również i natura poszczególna dziesięciu pradżapati’ów Indyj, i natura ich stosunków ze Swajambuwą,
Istotą nieobjawioną.

Jest tu zgodność tak dokładna, że wszelkie komentarze zaciemniłyby ją tylko. U kabalistów i u wyznawców pitri, dziesięciu zefirotów i dziesięciu pradżapati’ów, panów stworzenia,  oznacza przymioty bóstwa uosobiające się w dziesięciu duchach wyższych objawiających się w tworzeniu, i zbawiających nieruchomość bóstwa, które inaczej nie mogłoby się objawić w działaniu.

Wierzenia owe identyczne w Indjach i Judei stwierdzić jest rzeczą tern ważniejszą, że nie spotykają się one w żadnych innych systematach filozoficznych owej epoki, i wskazują bezsprzecznie macierzyństwo indyjskie i synowstwo hebrajskie. Kabała w istocie rozwinęła się w kierunku tych idei dopiero na jakie stulecie przed erą chrześciańską, gdy Manu, Wedy i Agruszada-Parikszai liczyły już wiele tysięcy lat istnienia.

Należy również zaznaczyć, że owe dziesięć duchów wyższych, podobnie jak pradżapati hinduscy, stanowią szczyt owej olbrzymiej hierarchji duchów, inspiratorów i pośredników, przewodniczących przekształcaniu ciągłemu molekuł życiowych i prowadzących duszę ludzką od doskonałości do doskonałości aż do duszy powszechnej.

Oto w jak tajemniczych słowach Zefer Jeszirach mówi o tych objawach najwyższych:

„Dziesięciu jest zefirotów, dziesięciu a nie dziewięciu, dziesięciu a nie jedenastu; staraj się zrozumieć to w twej mądrości i twoim umyśle, zwracaj na nich ciągle swe badania, twe rozmyślania, twą wiedzę, twoje myśl i twą wyobraźnię; opieraj rzeczy na ich zasadzie, i postaw Stwórcę na jego podstawie. „Dziesięciu zefirotom niema końca ani w przyszłości, ani w przeszłości, ani w dobrem, ani w złem, ani na wzniesieniu, ani w głębokości, ani na wschodzie, ani na zachodzie, ani na południu, ani na północy.

„Dziesięciu zefirotów jest jak dziesięć palców u rąk, jest ich dziesięć, pięć i pięć, ale wśród nich jest związek jedności. „Kończyna zefirotów łączy się z ich zasadą jako płomień z głownią, bo Pan jest jeden, a niema drugiego. „Zamknij twe usta, aby o tem nie mówić, a serce twe aby nad tern nie myśleć, a jeśli serce twe wyrwało się, sprowadź  je na jego miejsce, ponieważ dla tego związek uczyniony został.
(Wyciąg z Zefer Jeszirach).

Czyż nie w tej samej myśli Agruszada-Parikszai na całe wieki przed kabałą głosiła:

„Dla dziesięciu pradżapati panów stworzeń, jacy są: Mariczi, Atri, Angiras, Pulastia, Pulaha, Kratu, Praczetas, Wasiszta, Brigu, Narada, niema ani początku ani końca, ani czasu ani przestrzeni, bo są oni wytworem treści jedynej, z ducha jednego i tchnienia jedynego.

„Jest to tajemnica dająca śmierć, zamknij twe usta, aby nie było nic wyjawione pospólstwu, ściśnij twój mózg, aby zeń nic nie rozeszło się na zewnątrz“.

Powiedzmy na zakończenie, że cała doktryna pitri polega głównie na systemie olbrzymiego drzewa genealogicznego duchów, których pradzapatiowie stanowią wierzchołek.

Podobnie też kabała hebrajska streszcza się przeważnie w owej nauce mistycznej o zefirotach.

źródło: LUDWIK JACOLLIOT, ŚWIAT ZAGROBOWY w świetle NAUK TAJEMNYCH ORAZ ICH OBJAŚNIENIE wedle pojęć starożytnych j nowożytnych ludów. WARSZAWA, NAKŁADEM KSIĘGARNI M. WOŁOWSKIEGO. 12 Niecała 12, rok 1892