Mojżesz (właściwie Hosarsiph syn siostry Ramzesa II.
Poświęcający pseudonim „Mojżesz” oznacza „wzięty z wody”, co symbolicznie równa się „otrzymawszy astralny chrzest”; powstanie Nauki Mojżesza odnoszą w przybliżeniu do 1.560 roku przed n. Chr.).Wychowany na Egipskim Dworze, Mojżesz oczywiście miał możność poświęcić się w Misterja Izydy.
Wyjątkowy stan w jego życiu, a mianowicie zabójstwo w zapalczywości, wprawił go w położenie zaiste tragiczne dla poświęconego. Pozostało mu do wyboru – śmierć samobójstwo albo w końcu oddalenie się do pustyni, do jedynego ocalonego schroniska Poświęcenia Czarnej Rasy, do Świątyni „Ammon Ra”. Główny kapłan tej świątyni, Jethar (,,,,) słynął z okrucieństwa doświadczeń, którym poddawał aspirantów Poświęcenia. Prosto mówiąc, w Egipcie było wiadomem, że tych doświadczeń nikt nie wytrzymywał, a ponieważ ci, którzy ich nie wytrzymywali,umorzyli się, to udanie się do Jethar’a uważało 'się za równoznaczne samobójstwu. Ale Mojżeszowi tutaj się powiodło; proroczy sen, objawiwszy mu perspektywę zwycięskiego wyjścia z Egiptu na czele całego narodu, który mu należało uczynił opiekunem Tradycji, oczywiście pobudził go wybrać z trojga złego trzecie, jako pozostawiające chociażby słabą nadzieję możności ostania się żywym i urzeczywistnienia proroczego snu. Otóż więc Mojżesz znalazł się u Jethara. Spodobał się tam córce groźnego władyki Świątyni dziewicy Sephorah צפורה.
Postanowiła wybrać sobie go za męża i wybawiła go w chwili najniebezpieczniejszego z doświadczeń – alternatywy wyboru trafnego jednego z dwóch tożsamych co do postaci kubków z winem. Ukrywszy się za zasłoną mogła wskazać neoficie ten z kubków, w którym wino nie było zatrute. Ocalony Mojżesz pomyślnie wytrzymał resztę doświadczeń i przechodząc dobrze szkołę Poświęcających stopni Czarnej Rasy, ożenił się z Sephorah i pozostał współpracownikiem jej ojca. Powróciwszy następnie do Egiptu na legalnej zasadzie, wyczuwał już w sobie, dostateczny zapas wiedzy, astralnej i mistycznej władzy i pewności w sobie, ażeby spełnić misję, kiedyś obwieszczoną mu we śnie.
Około 1560 roku puszcza w ruch wszystkie swoje teurgiczne i magiczne środki celem oddziałania na Faraona i egipskich kapłanów z jednej strony, a celem zjednoczenia Izydów, elementem zaufania z drugiej strony.
Przytoczenie naszego wzoru do Egregora Systemu Mojżesza podaje następującą tablicę.
Punkt nad Tod – idea przekazania syntezy dwóch Tradycyj (egipskiej i Czarnej Rasy) w ich metafizycznej części. י Jod – prawdziwa Religja Unitaryzmu, objawiana śmiało w pełnym zarysie metafizyki Nauczania Hermesa Trismegistosa.
Chcę tem rzec, że Mojżesz swojemi Poświęcajęcemi Księgami i ustnemi komentarzami objawił Kapłanom i innym Lewitom pełną możliwość szerokiego Poświęcenia we wspomnianej dziedzinie. Mało tego, nie zląkł się głosić Monoteizmu profanom; wszystko, co on mówił narodowi, było prawdziwem i, objawienem. Nie wszystko każdemu objawiało się z Dogmnatu Nauczania o יהוה אלהי ם, ale to, co objawiało się, było absolutnie prawdziwem. Powtarzam, że uwaga ta odnosi się tylko do metafizyki egipskiego Hermetyzmu: magiczne realizacyjne tajemnice oczywiście były zamaskowane wskutek szerokiego zastosowania symbolistyki, a czasem być może i zamilczały się.
Mojżeszowi chodziło o rękojmię przekazania Tradycji w możliwie – nie zepsutej postaci. Pierwszym He Egregora, t.j. środowiskiem, w którem przychodziło się narzucać to Nauczanie, okazał się naród z typową skłonnością do materjalistycznej kontemplacji, do eksploatacji i bliźniego i ,dalszego, do pewnej tchórzliwości, jako prostego następstwa tego materjalizmu i do wszystkiego tego :jeszcze z krańcową zmiennością w nastrojach, w zależności od szczęśliwych i nieszczęśliwych wyników w fizycznym planie.
Elementem Shin Egregora odpowiednio temu zjawiło się szerokie korzystanie z wszystko-możliwych realizacyjnych efektów Teurgicznego i magicznego pochodzenia, które stworzyły sławę Mojżesza. Dzięki konieczności obecności tych efektów w egregoryczny łańcuch weszło mnóstwo elementów i elementarów wszelkich możliwych podplanów. Człony owe silnie utrudniały kierowanie lańcuchem, ale poręczały wrażenie strachu i poważania dla siły Egregora z jednej strony, wdzięczności i upajania się egregoryczną pomocą – z drugiej. Nie tylko Nauczyciel władał technicznemi sposobami kierowania żywiołami i mieszkańcami astralu, ale i bliższych jego pomocników poświęcali w tajemnice Kabli. Polecam wam przeczytać artykuł Stadelmanna „die Elektrotechnik in der Bibel„, starający się usprawiedliwić tę uwagę w ostateczności w stosunku do Kabla elektryczności.
Elementem Vau Egregorycznego wzoru naturalnie zjawiał się kult Jedynego Boga, wypływającego z niego wskutek logicznej konieczności morału Poważania Zasady Jedynego Życia (najlepiej widać to z tekstu 10-ciu Przykazań Zakonu).
Oczywiście, cechy środowiska – typowe osobliwości hebrejskiego narodu – wywoływały konieczność pokonania. W formułach etycznych tez zasady Surowości (Geburah). Takiemu narodowi, jak żydzi Mojżesza, zawcześnie było o Królestwie Uniwersalnej Miłości, o wspaniałości Miłosierdzia, o nie, złośliwości i t.p. Ważnem było narysować, ramki, ograniczające dla ogólnego dobra wolność przejawów pentagramatycznej woli oddzielnych osobowości i grup; a ograniczająca działalność w tym kierunku, jak wam wiadomo, jest udziałem lewych Sefirot. W nich przeważnie upływało życie adeptów Mojżeszowego Nauczania.
Drugim He Egregora zjawiała się polityka odosobnienia rasy Ig’woli noszenia i przekazywania Tradycji. Politykę ową odosobnienia prowadzili wodzowie narodu czasem nawet z ofiarowaniem interesów ostatniego. Należy wspomnieć, że hasłem Mojżesza było zachowanie Tradycji a nie zachowanie całości i nietykalności plemienia.
Powiem jeszcze kilka słów o losie Pięcioksięgu Mojżesza, jako podstawy jego Nauczania. Nie jest moim celem wyłożenie wszystkich faz historji tego wielkiego pamiętnika: wykład ten ma miejsce w pierwszej części Poświęcającego Rozenkreuzerowskiego cyklu. Wykładam wam tylko krótką encyklopedję zachodniej Tradycji, a dlatego wolno mi, przeskoczywszy wiele stuleci, odsłonić wam panoramę tej fazy, którą zostało rodzące się Chrześcijaństwo.
W pierwszym wieku przed Narodzeniem Chrystusa, Pięcioksiąg Mojżesza, a częściowo i reszta ksiąg Starego Testamentu. nie były dostępne pojmowaniu nawet Lewitów, z powodu utraty przez ostatnich Elementów ustnego Poświęcenia. Epoka ta zadaje samo pytanie pojmowania Biblji, które zrodziło dwa długo walczące między sobą obozy. Oosło,vne poj In,OIwallie tekstu dawno popierało nmóstwo żydów; pojęcia ich najlepiej wyobrażała sekta Sadduceuszów. Przeciwny biegun dobrze figurował się z t. zw. Faryzeuszami, którzy popierali wyłącznie alegoryczne tłumaczenie Testamentu i dochodzili w swoich próbach takowego tłumaczenia do szerokich przejawów swawoli osobistej fantazji tłumaczy.
Dwa te przeciwne prądy dawno harmonicznie neutralizowały się istnieniem sekty Eseńczyków, którzy wyznawali dosłowne znaczenie Biblji jako zasłonę, zakrywającą przed wzrokiem profana istotne ezoteryczne znaczenie Pisma, dostępne tylko osobom Poświęconym w arkany Tarota, t. j. w ten sam Poświęcający język, który Mojżesz z Egipskich Świątyń przeniósł do swojej Szkoły. Alegoryczne tłumaczenia uznawali Eseńczycy jako naturalne przejście od dosłownego znaczenia do Poświęcająco – hieroglificznego. Widzicie, że Eseńczycy, neutralizując pewien biner, tem samem zbliżali się do ,prawdziwego poświęcenia; powiem więcej – oni byli Poświęceni w pełnym tego słowa znaczeniu i nie tylko wyczuwali istotne znaczenie Biblji, ale i władali jej znajomością w Tarotycznej symbolistyce.
Kiedy Dymitr z Faler na rozkaz Ptolomeusza dokonywał tłunaczenia Biblji na grecki język, to on zwrócił się właśnie do Eseńczyków, jako znawców Testamentu. Oni nie zdradzili Poświęcających Tajemnic, ale wcale sztucznie przekazali dosłowne znaczenie tekstu.
Powtarzam, że Apostołowie Chrześcijaństwa zastali wyliczone przeze mnie trzy prądy i oczywiście byli zmuszeni liczyć się z ich wpływami w tych lub innych sferach. Powracając do nauczania Egregorów w ich chronologicznym porządku, powiem kilka słów o buddyzmie.
źródło:
Tytuł: Tajemna wiedza duchowa cz 2
Wariant tytułu: Tajemna wiedza duchowa : encyklopedyczny wykład nauk tajemnej wiedzy duchowej opracowany na podstawie egipskiej symbolistyki
Autor: Gomulicki, Marian
Książnica Cieszyńska