GLAHN.
Księga Thot i Astrologja.*)

Zbliża się straszliwa chwila, że ten świat ma być rozjaśniony światłem wiedzy. Kto nie wytrzyma blasku, temu czaszka błyskawicami rozerwana, rozleci się na kawałki — i będzie na łańcuchu w domu wariatów.

Juljusz Słowacki, Genezis z Ducha

Wymiar sił kosmicznych musi być inny dla wykreślenia jednego życia człowieka, inny zasię dla Przeznaczenia Ludzkości lub nawet Gwiazdozbioru, który podlega tak samo prawom bytu i niebytu, podobnie jak ludzie. Dla naszego wymiaru wystarczy szybki ruch planet. Na przeznaczenie ludów wpływają szczególnie wielkie konjunkcje, których czas trwania zużywa przeszło 900 lat, zanim się znów powtórzą.

Okresy czasu owego są za krótkie dla ludzkości! Rytm -za słaby. Musimy szukać większe siły astralne, które powolniej działają, których człowiek przeciętny nie odczuwa, natomiast wtłaczają się w pole myślenia i czucie ludzkości.

*) Hermes Trismegistus albo Thot wyobrażał Boga Intelektu w starożytnych czasach Egipcjan. Wszystkie naukowe dzieła kapłanów Jemu właśnie przypisują, również sztukę pisma. Tradycja nazywa to księgą Thot lub Tarot. Trismegistus znaczy potrójny Mistrz. Trismegistus rządzi nauką o Ciele. Duszy i Duchu, w stosunku do wszechświata Makrokosmos i do człowieka Mikrokosmos.

Wpływ ten jest dziełem precesji, kosmiczny rok słoneczny, który tutaj oddziaływuje. Punktem wiosennym nazywamy moment, w którym słońce zbliżyło się do punktu zerowego stopnia podzielonego Koła, ażeby rozpocząć nowy bieg. Chwila ta zjawia się około 22. Marca każdego roku. W stosunku do całości punkt ten nie pada zawsze dokładnie na to samo miejsce, cofa się raczej rocznie o 52 sekund stopniowych. Punkt ten cofa się o jeden stopień w okresie 72 lat. W stosunku do jednego żywota człowieka  – wymiar to nieznaczny Słońce, ażeby przebyć drogę 30 stopni czyli 12-tą część Koła, zużywa czasu 2160 lat. A więc: 12^2160 25920 lub okrągłe 26000 lat upływa, ażeby słońce mogło przebyć drogę wokoło 12-stu znaków zodiakalnych. Księżyc posiada także własną ^recesję, jeżeli chcemy zastosować tu owe wyrażenie, jednakże jego punkt – nazywa się węzeł księżycowy – wykonuje ten obieg w okresie 10 lat. Można to „oczywiście zauważyć; księżyc jest bliżej i dlatego mówi się o nim w astrologii urodzin”. Tysiąc lat przechodzi jako jeden dzień” śpiewa Psalmista. Je żeli weźmiemy to dosłownie, mamy 26 dni w obliczu Boga, okres czasu dla nas nieuchwytny. 26 dni odpowiadają mniej więcej jednemu obiegowi księżyca. 13 obiegów księżycowych i równają się jednemu rokowi ziemskiemu. Widzimy więc: księżyc znajduje się bliżej nas! Odczuwamy go nie tylko cieleśnie lecz także poddajemy się istotnie jego wpływom.

Ksiądz narzeka na krótki okres naszego życia; 70 lat lub leż. 80. Porównajmy to z życiem jednego dnia muchy, zapatrywania nasze się zmienią. Uwzględnijmy teraz skromnie długość życia 70 lat; liczmy teraz 70×365 dni, otrzymamy 25550 dni czyli szereg egzystencyj jednodniowych much. Otóż to jest właśnie liczba, którąś my poznali w obliczeniu jako rok słoneczny platoniczny w Kosmosie. A więc. otrzymujemy stosunek: jak jednodniowa mucha do życia człowieka, tak człowiek do jednego roku słonecznego. Jeden dzień życia 350 dni spoczywać w śnie w jaju, oto wzór dla człowieka i jego odrodzenia.

Jedno porównanie jeszcze: człowiek w normalnym życiu wykonuje okrągło bardzo dużo oddechów bo średni od 12 do 17 na minutę oddechów zgodnie z obliczeniami Dr. Schuberta!

Punkt wiosenny w Kole zwierzeńcowem (zodyakalnem) wywiera olbrzymi wpływ na ludzkość w sferze wewnętrznej zewnętrznej.

Najstarsze dokumenty naszej kultury i znaki (słowo „znaki” pochodzi jeszcze z czasów pisma obrazowego) odnoszą się do tej epoki czasu, kiedy punkt wiosenny znajdował się w znaku Byka. Przedtem był w znaku Bliźniąt, kiedy człowiek nie miał jeszcze stałej siedziby, wędrował i zajmował się polowaniem. Znak bliźniąt jest więc znakiem pokrewieństwa i wiemy, że «v tej epoce i jeszcze wcześniej panowało „prawo matki” o czem przechowało się wiele w pamięci i obyczajach wśród ludów Był to okres władzy najstarszej matki, babki, albo jeszcze dokładniej „prababki”, która była głową rodziny. Rodzina nosiła nazwisko babki. Ojciec nie miał wtenczas wpływu na dzieci, lecz jedynie matka. Podobnie jak w królestwie pszczół wszyscy mężczyźni podlegali rozkazom płciowo dojrzałych kobiet, które łączyły się według własnej woli. Indywidualnej miłości jeszcze nie znano albo też przejawiała się w pierwszeństwie, w stanie przed-miłosnym. Kiedy weszło już w życie jednożeństwo, dziewczyna mogła korzystać jeszcze z praw przed-miłości; przed małżeństwem mogła się łączyć z każdym wybranym mężczyzną. Pochodzi stąd jeszcze prawo każdego gościa weselnego nie żonatego, prawo tańczenia z panną młoda, oblubienicą. Kiedy nadszedł czas wpływu byka, człowiek zajął stałą siedzibę, rozkwitło rolnictwo. Biblia stanowi najważniejszy dokument kul-tury, odnoszącej się do owych czasów; Pismo święte zawiera tak bogatą treść, że z politowaniem tylko możemy patrzeć na jej wrogów. Biblię należy umieć czytać! Zalecana prostota tutaj nie wystarcza! W Biblji są trzy stopnie. Kto posiadł klucz do tych trzech stopni, ten może czytać Pismo święte. Jeżeli ktoś z pierwszego stopnia ’ przeskoczył od razu do trzeciego, nie zrozumie również jego treści. Najgłębsze tajemnice można spokojnie wypowiadać, ba nawet drukować, prostak nic nie zrozumie. Może wyuczyć się ich na pamięć i tysiąc razy wymawiać; są i pozostaną słowami bez zrozumienia całej ich pełni. Powiedziano i wydrukowano już wszystkie najgłębsze tajemnice; nie potrzeba ich już powtarzać ani tłumaczyć. Kto chce ich pojąć i zrozumieć, ten musi prosić! Ty możesz, czytelniku, to tylko zrozumieć, co dusza twoja wewnętrznie zdobyła. Poszukuj więc zawsze prawdę w sobie, spotkasz ja wtedy zawsze. Wstydzę się, że powtarzam starożytną mądrość, ale żyją jeszcze młodsze pokolenia, które klucz znajdą. Do nich właśnie przemawiam!

Kiedy człowiek przywiązał się do ziemi, musiał troszczyć się o czas, ażeby mógł określić czas siewu i żniwa; nie znaleźli wtedy roku słonecznego! Widzieli, że na Wschodzie gwiazda wschodziła, a na Zachodzie równocześnie inna zachodziła, obie jasno świecące o czerwonawem zabarwieniu. Kiedy to się stało, nadszedł czas siewu, wiosna wtedy się rozpoczynała. AI-Dabaran i Antares – oto są owe gwiazdy, pierwsza w znaku byka, druga w znaku skorpiona umieszczona. Były to gwiazdy przewodnie pierwszego rzędu, jak również Księżyc, który w pobliżu krążył i którego sympatyczne działania zauważono i ceniono w rolnictwie. Księżyc porównywano z babką rodziny; była to wielka matka – Izys.

Po okresie panowania byka nadszedł czas Barana, znak, w którym Słońce jest wywyższone. Baran = Jagnię. Jezus Chrystus żył, kiedy Jagnię zostało ofiarowane, kiedy punkt wiosenny wkroczył w znak Ryb. Uczniów swoich kształcił na rybitwów ludzi. Dwie ryby stanowią stary symbol z rzymskich katakumb, który przedostał się do sztuki budownictwa kościelnego i w okrągłych oknach został w kamieniu utrwalony.

Żyjemy teraz w epoce przejściowej, pod znakiem władzy Wodnika; wszelkie ruchy okultystyczne wśród kulturalnych narodów manifestują się pod jego działaniem, albowiem to jest znak wyłania się Ducha.

Powracam znów do epoki byka. Znak to żeński, władcą jest Wenera, Księżyc w tym znaku jest wywyższony. Znak ten daje wytrwałość i stanowczość w poglądach, zmysłowość, urodzajność i płodność – oto są podstawy. Pod wpływem znaku byka słońce nie mogło się przeciwstawić władzy Księżyca. Kiedy zbliżył się czas działania znaku barana, powstała zażarta walka. Dziś jeszcze się toczy. Księżyc w znaku byka przed-stawia wegetatywne życie, żądzę użycia i posiadania. Typ byka widzimy jeszcze dziś w tak zwanej okrągłej czasze radcy komercyjnego (handlowego), osadzonej na grubym i krótkim karku i takimże tułowiu. Zarobić, aby użyć, oto jest hasło! O sławę im nie chodzi pośmiertną. Odbywa się jak w starożytnych czasach taniec wokoło złotego cielca (Byk). Ludzie uduchowieni toczą gorzką walkę z materjalnemi dążeniami. Baran jednakże jest przedstawicielem głowy, myślenia, wynalazku, po-stępu, opartego na idealnej podstawie.

Może znajdę wśród moich czytelników osoby, które zajmowały się fizjognomją; wymienią mi może nazwiska chemików lub lekarzy, którzy należą do typu byka, ale którzy dzielnie pracowali. Wspaniale, zgadzam się! Mamy głośnych farmaceutów i chemików pod tym wpływem, ale czem się wstawili? Wyzyskaniem pewnych preparatów, zdobyciem majątku; finansowe powodzenie zwróciło na nich uwagę, ale żadną miarą ich dobroczynne wynalazki. Zauważymy, że opisany typ pożądliwie wyzyskuje produkty ziemi i zajmuje się chętnie sprawami żywnościowymi, lekarstwami, chemikaliami i t. p. Jeżeli zwrócimy się do techniki, spotkamy np. starego Kruppa, typ znów odmienny.

Walkę między bykiem i jagnięciem (barankiem) wskazuje każda stronica Starego Testamentu. Rzeczą jest zrozumiałą, je-żeli uważa się Jehowę jako nowego Boga, Słońce, jako Praświatło Myśli. Lud żydowski i wszystkie ludy sąsiednie od-prawiały obrzędy i oddawały cześć wielkiej Matce i Bykowi. Dzieci i dziewice były ofiarami, ponieważ wielka Matka darzyła nie tylko życiem, lecz także rządziła w ciemnej postaci w podziemiu. Księżyc wschodzi i zachodzi, panuje w górze i w dole, obdarza nas tu życiem, jak również życie odbiera. Ofiarowywano dlatego owoce Rodzicielce. Wszelkie odszczepieństwo od Jahve znaczyło upadek, zwrot do religij Byka – Księżyca. Czy nazywało się to Boginią Izys, Isthar, Artemis, Diana, Demeter, było to obojętnem, występowało to zawsze jako bóstwo Księżyca, Kobieta, która jako dawczyni życia panowała i wykonywała władzę.

Męski Bóg Słońca musiał jednakże strącić z tronu Boginię Księżyca.

Bóg pozbawił Sarę płodności, to znaczy, zniósł kult Księżyca. Kiedy Abram otrzymał rozszerzone nazwisko Abraham, kiedy zawarł przymierze z Bogiem i wyprosił sobie jeszcze owoc od kultu Księżyca, zostało mu to użyczone, ale musiał złożyć swego syna na ofiarę. Abrahamowi oszczędzono ofiary Sarali  występuje wyraźnie jako zastępca Księżyca, podobnie Abraham jako zastępca Słońca.

Co to jest stacja księżycowa? Rozumiemy pod tą drogę księżyca wykonaną w jednym dniu. Stacje księżycowe tworzą, dlatego Koło zwierzeńcowe (zodjak) dla siebie; ponieważ kat między ziemskim równikiem i drogą księżycową jest trochę większy aniżeli odpowiedni kąt słońca, zodiak księżycowy obejmuje dlatego jeszcze gwiazdozbiory, których słoneczny zodiak nie obejmuje. Musimy dlatego w zodiaku księżycowym szukać astralny pra-obraz kart Thota. Uważam dlatego 22 wielkich arkanów za Pra -Thota, albowiem małe arkana pojmuję jako rozszerzenie, które musiało nastąpić z nadejściem Epoki-Barana.

Z rokiem słonecznym, który powstał w Egipcie, nastał także rok księżycowy. Musiano odpowiednio go zharmonizować z rokiem słonecznym. Z 22 stacyj wskutek podwojenia stworzono 26, które lepiej Kołu odpowiadają. Liczbę potem podwyższono do 28 i w ten sposób znaleziono wyrównanie (Patrz I. rocznik „Odrodzenie”’ Nr. 8 Wiadomości astrologiczne)

( C. d. n.)

źródło:   „Odrodzenie” Miesięcznik poświęcony sprawom odrodzenia  człowieka i badaniom zjawisk duchowych.   Kwiecień 1925.

Część II – Księga Thot i Astrologja cz. II