Junctinus Francîscus, ur. 7 III 1523 we Florencji, urn. 1580 w Lyonie; studjował matematykę, filozofię i teologję, wstąpił następnie do zakonu Karmelitów, w którym piastował godność prowincjała i zasłynął jako wybitny kaznodzieja.

W trzy lata po jego śmierci wyszło z druku w Lyonie potężne jego trzytomowe dzieło, p. t. „Speculum astro- logiae“, najobszerniejszy ze znanych podręczników astrologii. Pierwszy tom tego dzieła obejmuje grecki tekst astrologii Ptolomeusza z równoległem tłumaczeniem łacińskiem, komentarzami i nauką o dyrekcjach i t. zw. rewolucjach, z dodatkiem Centiloquium Ptolomeusza i Hermesa oraz sentencjami Almanzora i Ludwika de Regis, jak również z aforyzmami innych znanych wówczas astrologów. Pozatem pierwszy tom zawiera około 600 horoskopów urodzenia historycznych osobistości. Drugi tom przynosi komentarz Junctinusa do starej teorji planetarnej, tabele alfonsyńskie i kopernikańskie, tabele zaćmień Purbacha, komentarz o „Sferze“ Sacrobosca, podróże Ameriga Vespucci, rozprawę o „Sferze“, pismo Junctinusa o reformie kalendarza (Synopsis de restitutione calendarii), katalog gwiazd stałych, rozprawę p. t. „De diebus decretoriis“, pisma o zaćmieniach słońca i księżyca oraz o kometach, wkońcu „Calendarium Astrologiami et poeti- cum“. Z wielu innych jego prac astrologicznych na wzmiankę zasługują „Tractatus judicandi resolutiones nativitatum“ i „Discours sur ce que menace devoir advenir le comete apparie 1577“.

źródło: GLOSSARJUSZ OKULTYZMU