Wiadomo, że ludzie, którzy tańczą, są szczęśliwsi. Oczywiście nie chodzi o dowolny taniec, lecz o te, które posiadają szczególną właściwość, mogącą być niczym prawdziwa „Fontanna Młodości”. Przykładem takiego tańca jest „Dhikr”, czyli taniec Mevlana-Derwisza.

W centrum pionowego wiru, niezależnie od medium, zawsze znajduje się spokojny obszar, przypominający oko huraganu. Inni porównują to do próżni lub nawet ssania, jak w przypadku tornada. Wirująca woda czy powietrze, jak na przykład wiatr północny, działają orzeźwiająco i uspokajająco. Te same prawa wydają się dotyczyć subtelnych mediów, takich jak eter i inne.

Dhikr nie jest przypadkowy. Nauczyciele Mevlana-Derwisz rozumieli korzystne właściwości implozji i włączyli tę zasadę do tańca Dhikr, prowadząc do rodzaju transu, w którym tancerz dąży do osiągnięcia jedności z Bogiem. Podstawą tego tańca jest piruet, ale musi być wykonywany w precyzyjny sposób, poprzez obracanie się w miejscu i tworzenie wyimaginowanej osi pionowej przechodzącej przez serce i kończącej się pomiędzy dużym a drugim palcem lewej stopy.

Znaczenie wyimaginowanej osi w tańcu Dhikr pokazuje sposób nauki. Nowicjusz musi opanować obracanie się w miejscu, trzymając się specjalnego gwoździa w podłodze za pomocą dużego i drugiego palca lewej stopy.

Derwisz tańczy Dhikr z wyciągniętymi ramionami – dłoń prawej ręki jest otwarta ku niebu, jakby miała coś otrzymać, a lewa dłoń skierowana ku ziemi. Dla niego Dhikr to modlitwa, a kiedy odczuwa spokój i pustkę w swoim wnętrzu, czuje napływ dobroczynnej energii, która go otacza i przepływa przez niego.

Derwisz postrzega siebie jako mediatora, który w trakcie tańca, obracając się, staje się kanałem dla duchowej energii lub uzdrawiającej siły wchodzącej przez prawą rękę i przekazywanej przez lewą rękę światu.

Można przypuszczać, że większość łyżwiarzy figurowych wykonujących piruet nie zdaje sobie sprawy z subtelnej energii implozji, którą tworzą, a która może przyczyniać się do ich zdrowia.

Na mniejszą skalę taniec walca wiedeńskiego może wywoływać podobne efekty. Może nie jest to dokładna „Fontanna Młodości”, ale może tłumaczyć, dlaczego ludzie mówią, że czasy walca były szczęśliwymi czasami.

Nawet pierwsi mormoni byli przekonani, że bez tańców wokół ognisk podczas ich długiej i męczącej podróży do obszaru Salt Lake nie daliby rady jej ukończyć.

źródło: IMPLOSION AND THE DERWISH DANCE by Albert Zock; Round Robin California  May-June 1986.