Część pierwsza

Teoretyczny i symboliczny Tarot

Rozdział 1

Historia Tarota

Zanim przejdziemy do omówienia historii Tarota, warto najpierw w kilku słowach wyjaśnić, czym Tarot właściwie jest – przynajmniej powierzchownie, aby czytelnik mógł uzyskać o nim podstawowe pojęcie.

Tarot to osobliwa talia kart, składająca się z siedemdziesięciu ośmiu kart, z których dwadzieścia dwie określane są jako „Wielkie Arkana” (tajemnice), natomiast pozostałe pięćdziesiąt sześć podzielonych jest na cztery grupy i tworzy tak zwane „Małe Arkana”.

Nasz Tarot, najstarszy znany nam, opiera się na dwudziestu dwóch literach starożytnego alfabetu hebrajskiego.

Warto od razu zaznaczyć, że historia Tarota – ze względu na liczne jego odmiany – jest niezwykle skomplikowana i prawdopodobnie nigdy nie zostanie w pełni i jednoznacznie wyjaśniona.

Istnieje wiele teorii na temat jego pochodzenia, jednak żadna z nich nie posiada niepodważalnych dowodów, a dostępne informacje są często fragmentaryczne lub niekompletne.

Autor nie zgadza się z poglądem, że Tarot został stworzony przez Albigensów. Przeciwko tej teorii przemawia zbyt wiele niepodważalnych faktów i dowodów.

Tajemne stowarzyszenia jako strażnicy wiedzy

Kim od zawsze byli strażnicy tajemnej, ezoterycznej wiedzy i najwyższych sekretów?

To tajne stowarzyszenia.

Zanim przejdziemy dalej, warto rzucić na nie krótkie spojrzenie.

Głównym źródłem, z którego – w czasach historycznych – wywodziły się tajne stowarzyszenia, były misteria starożytnych cywilizacji oraz Szkoła Aleksandryjska.

Zdecydowana większość wtajemniczonych, tych, którzy zgłębiali misteria, znalazła schronienie na Wschodzie.

Nie tak dawno temu, w 1884 roku, świat Zachodu odkrył w Indiach – a szczególnie w Tybecie – istnienie ezoterycznego bractwa, które przechowało w całkowitej czystości i doskonałości tajemne nauki i rzeczywiste sekrety przekazywane przez starożytne egipskie oraz eleuzyjskie misteria.

Aby nawiązać kontakt z tym bractwem, założone zostało między innymi Towarzystwo Teozoficzne.

Jego celem było i jest rozpowszechnianie nauk tajnych stowarzyszeń Zachodu w połączeniu z wiedzą ezoteryczną ze Wschodu – oczywiście bez ujawniania prawdziwych tajemnic.

Do zachodnich wtajemniczonych stowarzyszeń od zawsze należały:

• Gnostyckie sekty,
• Kabirzy i Arabowie,
• Alchemicy,
• Templariusze,
• Różokrzyżowcy,
• Wolnomularze (Masoni).

Wszystkie te grupy łączyło jedno potężne spoiwo – Kabała, matka wszelkiej ludzkiej wiedzy i mądrości.

Tak długo, jak ta wiedza będzie wiernie przechowywana przez tajne stowarzyszenia, pozostanie ona dostępna dla tych, którzy jej naprawdę poszukują – a takich jest niezwykle mało.

Nawet jeśli jej strażnicy nie mają pełnego zrozumienia jej zastosowania, ich zadaniem jest po prostu jej zachowanie.

Sapienti sat! („Mądremu wystarczy!”)

Ponieważ wszystkie te tajne stowarzyszenia znały Kabałę, nie jest zaskoczeniem, że znały również Tarot.

Jego najgłębsze tajemnice nie mogą zostać sprofanowane, nawet gdyby ktoś próbował to uczynić. Aby je odkryć, trzeba samemu nieustannie szukać i pracować – pierwszy odnaleziony złoty pył na polu kabały jest pewnym dowodem na to, że wytrwałość w pracy doprowadzi do szczytu mistycznej wiedzy.

Na tle tej duchowej mądrości, złoto materialne staje się jedynie symbolem.

Tarot w kontekście badań i nauki

Niestety, wśród wielu badaczy zajmujących się Tarotem nie ma ani jednego Niemca!

Dla osób obeznanych z tematem smutne jest to, że w innych krajach magię i kabałę – obok innych nauk ezoterycznych – badano i rozwijano z wielką troską i zaangażowaniem.

Francja miała Eliphasa Léviego (Abbé Constant) oraz Papusa (Dr. Gérard Encausse) – my zaś nie mamy im kogo przeciwstawić!

Współcześni niemieccy badacze kabały i magii – z kilkoma wyjątkami – są jedynie słabym odbiciem tych wielkich postaci.

Porównując niektórych współczesnych „kaballistycznych autorów”, którzy piszą obszerne tomy, z dziełem Papusa Kabała, można jedynie usprawiedliwić niemieckich autorów słowami:

„Nie wiedzieli, co czynią.”

Od tej surowej oceny wyłączam Gustava Meyrinka, Buchmanna – Nagę z Charlottenburga oraz Peryta Shou – inni, poza wielkim mistykiem i magiem Agrippą von Nettesheim, nie są warci wspomnienia.

Na innych polach badań ezoterycznych również mamy niewielu wybitnych przedstawicieli.

W astrologii wyróżniają się Kniepf, Brandler-Pracht i Ernst Tiede, ale na tym lista niemieckich badaczy się kończy.

W dziedzinie magii – aż do niedawna – nie było ani jednego wybitnego badacza!

Przepraszam za ten długi dygresyjny wywód – wróćmy teraz do historii Tarota.

Historia Tarota – źródła i rozwój

Z wymienionych wcześniej powodów będziemy się opierać na autorytetach takich jak Eliphas Lévi i Papus.

Można jednoznacznie stwierdzić, że Tarot był już znany w XIV wieku w całej Europie.

Eliphas Lévi wielokrotnie w swoich dziełach przedstawiał dowody ikonograficzne wskazujące, że Tarot był już znany w starożytnym Egipcie, Chinach i Indiach, gdzie używano go do celów wróżbiarskich.

Z całą pewnością starożytna egipska kapłańska kasta znała i stosowała Tarot.

Te fakty sugerują, że Tarot ma co najmniej kilka tysięcy lat.

Autor uważa jednak, że jego historia sięga jeszcze dalej!

Należy pamiętać, że najstarszy Egipt był jedynie kolonią zaginionych Atlantydów – mieszkańców zatopionego kontynentu Atlantydy (położonego między Afryką a Ameryką).

To stamtąd mogła pochodzić wiedza, która uformowała fundamenty Tarota i kabały.

Bardzo cieszy fakt, że od niedawna również w Niemczech ukazuje się czasopismo poświęcone „praktycznym naukom tajemnym”, wydawane przez tę samą oficynę, w której opublikowano tę książkę, pod tytułem „Magische Blätter”. Pismo to zawiera wiele cennych treści.

Na uwagę zasługuje również książka R. H. Laarsa pt. „Das Geheimnis der Amulette und Talismane” (Tajemnica amuletów i talizmanów), wydana w tym samym wydawnictwie. Jest to znakomita pozycja, którą warto polecić każdemu zainteresowanemu tematyką ezoteryczną.

Uwagi autora:

• Eliphas Lévi, Dogme et Rituel de la Haute Magie, Paryż 1910, Tom 1, str. 389
• Eliphas Lévi, Histoire de la Magie, Paryż 1914, str. 67

Według Scotta Elliota można przypuszczać, że Tarot ma ponad 21 000 lat. W tym samym okresie miały zostać wzniesione również piramidy.

Dla czytelnika, zwłaszcza tego posiadającego pewne doświadczenie w dziedzinie okultyzmu i ezoteryki, niezwykle interesujący może być fakt, że również Różokrzyżowcy przypisywali Tarotowi i jego symbolice istotne znaczenie.

Wystarczy zajrzeć do dzieła wielkiego angielskiego Różokrzyżowca Robertusa de Fluctibusa pt. „Tractatus Apologeticus” (Leyden, 1617), by dostrzec fragmenty, które jednoznacznie przywodzą na myśl Tarot.

Również Tajemniczy Zakon Rycerzy Okrągłego Stołu Króla Artura wykazuje wyraźne powiązania z Tarotem.

Fakt ten świadczy o tym, że Tarot był znany już w 1150 roku, gdy ukazał się „Roman du Brut” autorstwa Roberta Wace’a, opowiadający o legendzie Okrągłego Stołu.

Tajemnica „pierwotnego” Tarota

Na podstawie dotychczasowych analiz można łatwo zrozumieć, jak niezwykle trudne – jeśli nie całkowicie niemożliwe – jest odnalezienie pierwotnej wersji Tarota.

Wszystkie dotychczasowe znaleziska w tej materii okazały się iluzoryczne!

Ze względu na wpływy religijne, kapłańskie, historyczne oraz narodowe, oryginalna forma Tarota w każdym kraju uległa zmianom na przestrzeni epok i okresów kulturowych. W konsekwencji tylko specjaliści w tej dziedzinie potrafią dziś rozpoznać jego pierwotną symbolikę.

Przykładem tej transformacji jest popularna w Austrii gra karciana „Tarok”, która w rzeczywistości jest jedynie bardzo rozwodnioną wersją Tarota – jej symbolika uległa znacznym zniekształceniom.

W Europie głównymi strażnikami i rozpowszechniaczami Tarota byli prawdopodobnie Cyganie, tajemniczy lud nomadów, który nie został skażony przez współczesną, zubożoną kulturę.

Nie jest jednak pewne, czy to właśnie oni wprowadzili Tarot do Europy – choć wielu badaczy tak uważa. Papus wielokrotnie odnosił się do „Tarota Cygańskiego” jako do najbardziej autentycznej wersji Tarota.

Źródła:

• W. Scott-Elliot, Atlantis, Lipsk, bez daty (z mapami)
• W. Scott-Elliot, Das untergegangene Lemuria, Lipsk, 1905 (również z mapami)

Więcej wartościowych źródeł dotyczących Różokrzyżowców znajduje się w bibliografii na końcu książki.

Znaczenie słowa „Tarot”

Gdy zapiszemy słowo TAROT w układzie pierścieniowym (w formie koła), wówczas litera T staje się zbędna:

Hebrajskie pochodzenie symboliki Tarota

Jak już wcześniej wspomniano, Tarot i jego 22 Wielkie Arkana są bezpośrednio związane z 22 literami starożytnego alfabetu hebrajskiego.

Jednak niewielu wie, że te hebrajskie litery, posiadające unikalne i niezwykle tajemnicze znaczenie symboliczne oraz numeryczne, nie są pochodzenia żydowskiego, lecz egipskiego!

Mojżesz, który najprawdopodobniej był Egipcjaninem oraz osobą wtajemniczoną w najwyższe misteria, przekazał te hieroglify Żydom (por. „Błękitne Księgi” Augusta Strindberga).

Jedyne, co zasługuje na uznanie w odniesieniu do Żydów, to fakt, że przez tysiąclecia wiernie zachowali tę ezoteryczną wiedzę, pomimo wszystkich trudności i prześladowań, jakie ich spotykały – często w krajach im wrogich.

Dzięki temu przetrwały one w nienaruszonej formie, co zasługuje na najwyższy szacunek – niezależnie od osobistych opinii na temat Żydów!

Tymczasem ludy germańskie postąpiły w sposób skrajnie niefrasobliwy wobec własnego duchowego dziedzictwa – Runów!

Podczas gdy nieliczni badacze, tacy jak bracia Grimm oraz Guido von List (a także stowarzyszenie Guido-von-List-Gesellschaft) starają się zachować i pielęgnować wiedzę o runach, większość narodu niemieckiego całkowicie zapomniała o tych świętych znakach swoich przodków.

Natomiast każdy sześcioletni żydowski chłopiec w szkole uczy się czytać i pisać po hebrajsku, a do dziś żadne religijne księgi żydowskie nie są drukowane w innym alfabecie niż hebrajski!

Nawet niezwiązana z tematem osoba może z łatwością dostrzec, jak wielką siłę daje jednolita znajomość symboliki ukrytej w literach całemu narodowi, który odgrywa znaczącą rolę na całym świecie.

To tworzy potężne tajne bractwo, podobne do masonerii, w którym kabbalistyczna symbolika odgrywa kluczową rolę.

Gdyby tylko ludy aryjskie zdołały zachować swoją wiedzę…

Gdyby narody aryjskie przechowały i rozwijały swoją ezoteryczną mądrość tak, jak uczynili to Żydzi, świat wyglądałby dziś zupełnie inaczej!

Tym samym kończymy część historyczną Tarota i przechodzimy do analizy 22 Wielkich Arkanów oraz 56 Małych Arkanów, a także – jako że tematów tych nie można od siebie oddzielić – do nauki pisma egipsko-hebrajskiego i podstaw kabały.

źródło:  DER TAROT Die kabbalistische Methode der Zukunftserforschung als Schlüssel zum Okkultismus  Von ERNST KURTZAHN (Daïtyanus); LEIPZIG-GOHLIS • 1920