Genjusz Mieczysław

Genjusz Mieczysław inż., wybitny ezoteryk, niegdyś emigrant polski we Francji, kończył nauki w Paryżu. W r. 1885 udał się do Egiptu, gdzie jako fachowiec otrzymał posadę w administracji Kanału Sueskiego (Directeur de l‘Usine des Eaux).

Mieszkał tam przeszło trzydzieści lat, odwiedzając od czasu do czasu Europę. Na szerszej widowni świata poszukiwał środków, przydatnych do zjednoczenia rozproszonych sił narodu; stąd jego stosunki z teologami, teozofami, okultystami, rnartynistami i twórcami doktryn socjologicznych. W tych czasach, po okresie bezwładu, w Polsce powstał ruch widoczny lub ukryty, zmierzający do odrodzenia społeczeństwa. Oznakami tego były takie zjawiska, jak stworzenie Tow. Szkoły Ludowej, Macierzy Szkolnej, Eleuzis i innych organizacyj pokrewnych. Genjusz, chociaż wszystkie te usiłowania popierał moralnie i materialnie, dążył wciąż do stworzenia jakiegoś związku bardziej powszechnego i doskonałego. W tym celu m. in. zwołał w r. 1912 Sejm Ezoteryczny do Kossowa, pragnąc wskrzesić w Polsce ojczyste tradycje ezoteryczne przez założenie „Ogniska Badań Ezoterycznych i Metapsychicznych“ (OBEIM) w Krakowie. Ognisko to miało być pracownią, skupiającą polskich badaczy w dziedzinach bytu, pozbawionych dotąd pracowni i mównicy. Podstawą jego naukową miała być książnica, w której G. zgromadził olbrzymią ilość dzieł, pozwalających badań dziedzinę metapsychiczną, wiedzę tajemną, filozofję Wschodu i Zachodu, religje i ich ezoteryzm etc. Projekt ten nie doszedł do skutku z powodu wybuchu wojny światowej. Podczas wojny pozostawał Genjusz w ści- słem porozumieniu z Komitetem Polskim w Vevey, działającym pod auspicjami Henryka Sienkiewicza, występując jako reprezentant Polski w Egipcie. Po wskrzeszeniu Państwa Polskiego powrócił do kraju, lecz tu niebawem zmarł w Warszawie 27 XI 1920