Rozwój mediumizmu – Zmiana pisma – Utrata i zawieszenie zdolności mediumicznych
Rozwój mediumizmu
200. Skupimy się tutaj szczególnie na mediach piszących, ponieważ ten rodzaj mediumizmu jest najbardziej rozpowszechniony, a zarazem najprostszy i najwygodniejszy, przynoszący najbardziej satysfakcjonujące i najpełniejsze rezultaty. Jest to również rodzaj mediumizmu, na który wszyscy najbardziej liczą. Niestety, do tej pory nie istnieje żaden sposób diagnostyczny, który mógłby choć w przybliżeniu wskazać posiadanie tej zdolności. Fizyczne oznaki, które niektórzy uznawali za wskazówki, okazały się niepewne. Mediumizm pisarski pojawia się zarówno u dzieci, jak i u osób starszych, u mężczyzn i kobiet, niezależnie od temperamentu, stanu zdrowia, czy stopnia rozwoju intelektualnego i moralnego.
Jedynym sposobem, aby potwierdzić istnienie tej zdolności, jest próba jej wywołania.
Pisanie może być uzyskane – jak już wspomnieliśmy – za pomocą koszyczków i tabliczek (planchette) lub bezpośrednio ręką. Ta ostatnia metoda jest prostsza i, można powiedzieć, obecnie jedyna stosowana, dlatego na niej się skupimy. Proces ten jest niezwykle prosty: polega jedynie na wzięciu do ręki ołówka i papieru oraz przyjęciu pozycji do pisania, bez żadnych innych przygotowań. Jednak aby osiągnąć sukces, niezbędne jest spełnienie kilku zaleceń.
201. Z praktycznego punktu widzenia zaleca się unikanie wszystkiego, co mogłoby zakłócić swobodny ruch ręki. Najlepiej, aby ręka w ogóle nie opierała się na papierze. Ołówek powinien dotykać kartki wystarczająco mocno, aby można było pisać, ale nie na tyle, by powodować jakikolwiek opór.
Te środki ostrożności przestają być konieczne, gdy osoba zacznie pisać płynnie, ponieważ wówczas żadne przeszkody nie będą w stanie jej zatrzymać. Są to jedynie wstępne zalecenia dla początkujących.
202. Nie ma znaczenia, czy używa się pióra, czy ołówka. Niektórzy media wolą pióro, jednak jest ono wygodne jedynie dla osób, które już piszą pewnie i stabilnie. Istnieją bowiem media piszące z tak dużą szybkością, że użycie pióra byłoby praktycznie niemożliwe lub bardzo niewygodne. Podobnie jest w przypadku, gdy pismo jest szarpane i nieregularne lub gdy komunikują się duchy gwałtowne, które uderzają końcówką narzędzia pisarskiego, łamiąc je i dziurawiąc papier.
203. Naturalnym pragnieniem wszystkich, którzy chcą stać się mediami, jest możliwość nawiązania kontaktu z duchami bliskich im osób. Jednakże należy pohamować swoją niecierpliwość, ponieważ komunikacja z konkretnym duchem często napotyka na trudności, które czynią ją niemożliwą dla początkujących.
Aby duch mógł się komunikować, musi zostać nawiązana fluidyczna więź między nim a medium, co nie zawsze następuje od razu. Dopiero wraz z rozwojem zdolności mediumicznych medium stopniowo nabywa zdolności do wchodzenia w relacje z różnymi duchami. Może się zatem zdarzyć, że duch, z którym chcemy nawiązać kontakt, nie będzie w odpowiednich warunkach, aby to zrobić, pomimo swojej obecności. Może też się zdarzyć, że nie ma on możliwości lub pozwolenia, aby odpowiedzieć na nasze wezwanie.
Z tego powodu na początku najlepiej jest nie upierać się przy wywoływaniu konkretnego ducha z wykluczeniem innych. Często bowiem fluidyczna więź łatwiej nawiązuje się z innymi duchami, niezależnie od naszej sympatii do wybranego ducha. Dlatego zanim zaczniemy oczekiwać komunikacji z konkretną istotą, konieczne jest rozwinięcie swojej zdolności mediumicznej, poprzez ogólne wezwania i szczególnie poprzez zwrócenie się do swojego anioła stróża.
Nie ma potrzeby stosowania żadnej szczególnej formuły. Każdy, kto twierdzi, że istnieje specjalna formuła, może być śmiało uznany za oszusta, ponieważ dla duchów forma nie ma znaczenia.
Wezwanie powinno być zawsze dokonywane w imię Boga. Może brzmieć w następujący sposób lub podobnie:
„Proszę Wszechmogącego Boga, aby pozwolił dobremu duchowi nawiązać ze mną kontakt i sprawić, bym pisał. Proszę również mojego anioła stróża, aby mnie wspierał i odpędził złe duchy.”
Należy następnie poczekać, aż duch zamanifestuje swoją obecność poprzez zapisanie czegoś. Może to być duch, którego oczekujemy, albo duch obcy, lub też nasz anioł stróż. W każdym przypadku zazwyczaj przedstawia się, zapisując swoje imię. Jednak tutaj pojawia się kwestia identyfikacji ducha, która wymaga dużego doświadczenia, ponieważ niewielu początkujących potrafi uniknąć oszustwa ze strony duchów.
Temat ten omówimy szczegółowo w kolejnym rozdziale.
Kiedy pragniemy przywołać konkretne duchy, na początku szczególnie istotne jest zwracanie się wyłącznie do tych, o których wiadomo, że są dobre, życzliwe i mają powód, aby przyjść, jak na przykład zmarli krewni lub przyjaciele. W takim przypadku inwokacja może brzmieć następująco:
„W imię Wszechmogącego Boga proszę ducha [tu wstaw imię], aby skontaktował się ze mną.”
lub
„Proszę Wszechmogącego Boga o pozwolenie, aby duch [tu wstaw imię] mógł się ze mną skontaktować.”
Można również użyć dowolnej innej formy, która wyraża tę samą myśl.
Jednak równie ważne jest, aby pierwsze pytania były sformułowane tak, by odpowiedź mogła być prosta, na przykład „tak” lub „nie”. Przykładowe pytania to:
- Czy jesteś tutaj?
- Czy odpowiesz na moje pytania?
- Czy możesz sprawić, abym pisał?
Później te środki ostrożności nie będą już konieczne. Mówimy tutaj wyłącznie o początkowej fazie, kiedy więź z duchem dopiero się nawiązuje. Kluczowe jest, aby pytania nie były bezużyteczne ani nie dotyczyły spraw o czysto osobistym charakterze. Najważniejsze, by wyrażały życzliwe i sympatyczne nastawienie wobec ducha, do którego się zwracamy. (Szczegółowe informacje na temat inwokacji znajdują się w dedykowanym rozdziale.)
204.
Jeszcze ważniejsze niż sposób przywoływania ducha jest zachowanie spokoju i koncentracja myśli, połączone z żarliwym pragnieniem oraz stanowczą wolą osiągnięcia sukcesu. Jednak przez „wolę” rozumiemy coś więcej niż chwilową chęć, która przerywana jest przez inne zajęcia i rozproszenia. Chodzi o poważną, wytrwałą i konsekwentną wolę, bez niecierpliwości i gorączkowego oczekiwania.
Koncentracja myśli jest ułatwiana przez samotność, ciszę oraz usunięcie wszystkiego, co mogłoby odciągać uwagę. Należy jednak jeszcze coś zrobić – codziennie ponawiać próbę przez dziesięć minut lub kwadrans, i to przez piętnaście dni, miesiąc, dwa miesiące, a nawet dłużej, jeśli będzie to konieczne. Znamy przypadki mediów, które potrzebowały sześciu miesięcy regularnych ćwiczeń, aby osiągnąć sukces, podczas gdy inni zaczynali pisać już od pierwszej próby.
205.
Aby uniknąć niepotrzebnych prób, można zapytać za pośrednictwem innego, doświadczonego medium, czy dana osoba ma zdolności mediumiczne. Należy jednak zaznaczyć, że gdy pytanie „Czy ta osoba jest medium?” kierowane jest do duchów, odpowiedź niemal zawsze brzmi twierdząco. Nie oznacza to jednak, że wysiłki zawsze przyniosą rezultaty.
Wyjaśnienie tego zjawiska jest całkiem proste. Zadane duchowi pytanie jest ogólne, więc i odpowiedź jest ogólna. Powszechnie wiadomo, że zdolności mediumiczne mogą przybierać różne formy i występować w różnym stopniu nasilenia. Osoba może być medium w sposób, którego się nie spodziewa, i niekoniecznie musi to oznaczać zdolność pisania automatycznego.
Jeżeli zadamy duchowi ogólne pytanie: „Czy jestem medium?”, może on odpowiedzieć: „Tak.”
Jednak jeśli pytanie zostanie doprecyzowane: „Czy jestem medium piszącym?”, odpowiedź może już brzmieć: „Nie.”
Należy również uwzględnić naturę ducha, z którym się komunikujemy. Istnieją duchy niepoważne i niedouczone, które udzielają przypadkowych odpowiedzi, zupełnie jak nieświadomi uczniowie. Dlatego tak ważne jest zwracanie się do duchów oświeconych, które chętniej i dokładniej odpowiadają na pytania oraz wskazują najlepsze metody działania, jeśli istnieje szansa na sukces.
206.
Jedną z metod, która często przynosi rezultaty, jest tymczasowe skorzystanie z pomocy dobrego, już rozwiniętego medium piszącego. Medium to może położyć swoją rękę lub palce na ręce osoby, która pragnie pisać. Zwykle metoda ta przynosi niemal natychmiastowy efekt.
Dlaczego tak się dzieje? Ręka trzymająca ołówek staje się w pewnym sensie przedłużeniem ręki medium, tak jak w przypadku koszyczka lub planchette. To ćwiczenie może być bardzo użyteczne, jeśli jest regularnie powtarzane, ponieważ pomaga przezwyciężyć materialne przeszkody i rozwija zdolność mediumiczną.
Czasami wystarczy mocne namagnesowanie ramienia i dłoni, aby uzyskać efekt pisania automatycznego. Często nawet samo położenie ręki magnetyzera na ramieniu osoby, która pragnie pisać, przynosi natychmiastowy rezultat. Zdarzały się przypadki, że osoby zaczynały pisać automatycznie już pod wpływem takiego działania.
Wpływ woli magnetyzera
Ten sam efekt może być uzyskany bez fizycznego kontaktu – poprzez samą siłę woli. Należy jednak pamiętać, że pewność siebie magnetyzera ma ogromne znaczenie. Magnetyzer, który jest sceptyczny, będzie miał niewielki lub żaden wpływ na osobę, którą wspiera.
Pomoc doświadczonego przewodnika jest czasem bardzo przydatna dla początkujących, aby mogli zwrócić uwagę na szereg drobnych szczegółów, które często pomijają, co spowalnia ich postępy. Przewodnik może również pomóc oświecić początkujących w kwestii charakteru pierwszych pytań i sposobu ich zadawania. Jego rola przypomina rolę nauczyciela, który staje się zbędny, gdy osoba osiągnie wystarczającą biegłość.
207.
Innym sposobem, który może znacząco przyczynić się do rozwoju zdolności mediumicznych, jest zebranie grupy osób o wspólnym pragnieniu i podobnym celu. Wszyscy zebrani powinni jednocześnie, w absolutnej ciszy i w duchu religijnej koncentracji, próbować pisać, zwracając się do swojego anioła stróża lub do jakiegoś przychylnego ducha.
Jedna osoba może, bez specjalnego wyróżniania się, w imieniu wszystkich obecnych dokonać ogólnego wezwania dobrych duchów, mówiąc na przykład:
„W imię Wszechmogącego Boga prosimy dobre duchy, aby zechciały nawiązać kontakt z osobami tutaj obecnymi.”
Bardzo rzadko zdarza się, aby w takiej grupie nie znalazła się choć jedna osoba, która szybko ujawni zdolności mediumiczne lub zacznie pisać w krótkim czasie.
Tłumaczy się to w prosty sposób: osoby zjednoczone wspólnym celem tworzą pewnego rodzaju zbiorową całość, której moc i podatność na wpływy wzrastają dzięki swego rodzaju magnetycznemu oddziaływaniu, sprzyjającemu rozwojowi zdolności. Wśród duchów przyciągniętych przez tę zbieżność woli znajdą się takie, które znajdą odpowiednie medium do przekazu – jeśli nie jedno, to inne – i skorzystają z tej możliwości.
Metoda ta jest szczególnie odpowiednia dla grup spirytystów, które odczuwają brak mediów lub mają ich zbyt mało.
208.
Ludzie poszukiwali różnych metod rozwijania zdolności mediumicznych, podobnie jak poszukują diagnostycznych oznak tych zdolności. Jednak do tej pory nie znamy bardziej skutecznych sposobów niż te, które już wskazaliśmy.
W przekonaniu, że przeszkoda w rozwoju mediumizmu ma charakter czysto fizyczny, niektórzy próbowali ją pokonać za pomocą swoistej gimnastyki, niemal wyłamując ręce i głowy. Nie opisujemy tego procesu, który dotarł do nas zza oceanu, nie tylko dlatego, że nie mamy dowodów na jego skuteczność, ale także dlatego, że jesteśmy przekonani o jego potencjalnej szkodliwości dla osób o delikatnym zdrowiu, ze względu na możliwość zakłócenia funkcjonowania układu nerwowego.
Jeśli ktoś nie ma w sobie zaczątków zdolności mediumicznych, żadna metoda nie będzie w stanie ich wywołać – nawet zastosowanie elektryczności w tym celu okazało się bezskuteczne.
209.
Wiara początkującego medium nie jest warunkiem absolutnie koniecznym. Z pewnością wspiera ona wysiłki, ale nie jest niezbędna. Wystarczą czystość intencji, pragnienie oraz dobra wola.
Zdarzały się przypadki, gdy osoby całkowicie sceptyczne były zaskoczone tym, że zaczęły pisać automatycznie, mimo że nie zamierzały tego robić, podczas gdy osoby głęboko wierzące nie osiągały żadnych rezultatów. Dowodzi to, że zdolność mediumiczna jest wrodzoną predyspozycją organizmu.
210.
Pierwszym objawem zdolności pisania automatycznego jest pewnego rodzaju drżenie w ramieniu i dłoni. Stopniowo ręka zaczyna poruszać się pod wpływem impulsu, nad którym osoba nie ma kontroli.
Początkowo ręka często kreśli nic nieznaczące znaki, lecz z czasem postaci liter stają się coraz wyraźniejsze, aż ostatecznie pismo nabiera płynności i szybkości porównywalnej do zwykłego pisania.
W każdym przypadku ręka powinna być pozostawiona w pełni swobodna. Nie należy stawiać jej oporu ani kierować jej ruchami.
Niektórzy media od początku piszą łatwo i szybko, czasem nawet już podczas pierwszej sesji, co jednak zdarza się rzadko. Inni przez długi czas rysują jedynie linie i wykonują niemal ćwiczenia kaligraficzne. Duchy twierdzą, że służy to „rozluźnieniu” ręki.
Jeśli te ćwiczenia trwają zbyt długo lub przekształcają się w rysowanie absurdalnych znaków, nie ma wątpliwości, że jest to duch, który chce się tylko bawić. Dobre duchy nigdy nie robią nic bezużytecznego.
W takim przypadku należy z większą żarliwością wezwać dobre duchy. Jeśli mimo to sytuacja się nie zmienia, należy przerwać próbę, gdy tylko okaże się, że nie można uzyskać niczego poważnego. Próby można wznawiać codziennie, ale najlepiej zakończyć je przy pierwszych dwuznacznych znakach, aby nie dawać satysfakcji duchom żartownisiom.
Pełne i dokładne tłumaczenie na język polski wraz z logiczną korektą błędów wynikających z nieczytelności skanowanego tekstu:
Do powyższych uwag duch dodaje:
„Są media, których zdolności nie wykraczają poza proste znaki. Jeśli po kilku miesiącach uzyskują jedynie nic nieznaczące rzeczy, odpowiedzi 'tak’ lub 'nie’ albo pojedyncze, niepowiązane litery, to dalsze próby są stratą czasu i papieru. Takie osoby mają zdolności mediumiczne, ale są to media bezproduktywne.”
Pierwsze uzyskane komunikaty powinny być traktowane wyłącznie jako ćwiczenia powierzane duchom niższej kategorii. Nie należy przywiązywać do nich dużej wagi, ponieważ to nie duchy wyższe prowadzą medium przez te wstępne ćwiczenia. Zwykle są to duchy pełniące rolę nauczycieli pisania dla początkujących. Jeśli jednak medium nie ma poważnych zamiarów, duchy te mogą pozostać z nim na dłużej i przywiązać się do niego.
Prawie wszystkie media przechodzą przez ten początkowy etap rozwoju. To od nich zależy, czy zdołają przyciągnąć naprawdę wyższe duchy.
211.
Największym zagrożeniem, które czyha na większość początkujących, jest kontakt z duchami niższego rzędu. Powinni oni uważać się za szczęśliwych, jeśli są to jedynie duchy żartownisie. Wszelka uwaga powinna być skierowana na to, aby nie pozwolić takim duchom się zakorzenić, ponieważ kiedy już znajdą punkt zaczepienia, trudno się ich pozbyć.
Jest to kwestia tak istotna, zwłaszcza na początku, że bez odpowiednich środków ostrożności można zmarnować nawet najlepiej rozwinięte zdolności.
Podstawowe zasady ochrony:
- Pierwsza zasada: Z wiarą i szczerością oddać się pod opiekę Boga oraz prosić o pomoc swojego anioła stróża, który jest zawsze dobrym duchem.
Natomiast duch opiekuńczy, tzw. duch rodzinny lub familiarny, może mieć cechy zgodne z charakterem medium – może być dobrym lub złym duchem, w zależności od jego skłonności. - Druga zasada: Należy z najwyższą ostrożnością i skrupulatnością sprawdzać naturę pierwszych duchów, które się komunikują, oraz z rezerwą podchodzić do wszelkich nowych kontaktów.
Jeśli pojawią się jakiekolwiek podejrzane oznaki, trzeba z gorliwością wezwać swojego anioła stróża i zdecydowanie odrzucić złego ducha, udowadniając mu, że nie dajemy się zwieść. To bardzo ważne, aby zniechęcić takie byty.
Dlatego właśnie wcześniejsze przestudiowanie teorii jest niezbędne, jeśli chce się uniknąć niebezpieczeństw wynikających z braku doświadczenia. Szczegółowe instrukcje na ten temat znajdują się w rozdziałach poświęconych obsesji oraz identyfikacji duchów.
Jak rozpoznać duchy niższej kategorii?
Oto wskazówki, które mogą pomóc rozpoznać duchy niższego rzędu:
- Język używany przez ducha.
- Znaki, figury lub emblematy, które są bezużyteczne lub absurdalne.
- Pisanie, które jest szarpane, celowo pokręcone, przesadnie duże lub przybiera dziwaczne formy.
Wszystkie te cechy są nieomylnym dowodem na to, że mamy do czynienia z duchem niższej kategorii.
Może się zdarzyć, że pismo będzie bardzo niedbałe, a nawet zupełnie nieczytelne. Jest to raczej wina medium niż ducha, i nie jest to nic niezwykłego.
Widzieliśmy jednak media, które tak bardzo się myliły, że mierzyły wartość duchów na podstawie rozmiaru liter i przywiązywały wielką wagę do pisma przypominającego drukowane litery. Takie podejście jest dziecinne i całkowicie niezgodne z prawdziwą duchową wyższością.
212.
Jeśli ważne jest, aby nie stać się ofiarą złych duchów bez swojej woli, to jeszcze ważniejsze jest, aby nie wchodzić w zależność od takich duchów dobrowolnie.
Nieumiarkowane pragnienie pisania automatycznego nie powinno prowadzić do przekonania, że można zwracać się do dowolnego ducha, licząc na to, że później łatwo się go pozbędziemy, jeśli okaże się nieodpowiedni.
Nie można zwracać się o pomoc do złego ducha bez konsekwencji.
Taki duch zawsze znajdzie sposób, aby zażądać zapłaty za swoje usługi – i cena może być wysoka.
Niektóre osoby, niecierpliwe w oczekiwaniu na rozwój zdolności mediumicznych – który ich zdaniem przebiegał zbyt wolno – wpadły na pomysł, by wezwać do pomocy jakiegokolwiek ducha, nawet złego, z zamiarem odprawienia go później. Wiele z nich osiągnęło swój cel i od razu zaczęło pisać, ale duch, nie chcąc być traktowany jako narzędzie tymczasowe, okazał się mniej skory do odejścia niż do przybycia.
Znamy przypadki osób, które zostały ukarane za swoją zuchwałość, sądząc, że są wystarczająco silne, by pozbyć się ducha, kiedy tylko zechcą. Poniosły one konsekwencje w postaci wieloletnich obsesji, najbardziej absurdalnych mistyfikacji, uporczywego zauroczenia, a nawet materialnych nieszczęść i okrutnych rozczarowań.
Początkowo duch jawnie okazywał swoją złośliwość, ale potem stawał się przebiegły, udając nawrócenie lub pozwalając swojej ofierze wierzyć, że to ona posiada moc, by go odpędzić.
213.
Czasami pismo uzyskane podczas sesji mediumicznej jest bardzo czytelne, a słowa i litery są wyraźnie oddzielone. Jednak w przypadku niektórych mediów odczytanie tego pisma może być trudne dla kogoś innego niż samo medium. Potrzebne jest wówczas przyzwyczajenie.
Pismo często ma duże litery – duchy rzadko oszczędzają papier.
Jeśli jakieś słowo lub zdanie jest nieczytelne, można poprosić ducha o ich powtórzenie. Zazwyczaj duch chętnie spełnia tę prośbę.
Gdy pismo jest stale nieczytelne, nawet dla medium, zazwyczaj można uzyskać większą przejrzystość dzięki częstym i regularnym ćwiczeniom, łącząc je z silną wolą oraz wyraźną prośbą skierowaną do ducha, aby pisał staranniej.
Niektóre duchy przyjmują określone konwencjonalne znaki, które stają się zrozumiałe w danej grupie spirytystycznej. Na przykład, gdy duch nie chce odpowiedzieć na pytanie lub pytanie mu się nie podoba, może narysować długą kreskę lub coś równoważnego.
Gdy duch zakończył swój przekaz lub nie chce już odpowiadać, ręka medium pozostaje nieruchoma i, bez względu na wolę medium, nie udaje się uzyskać dalszych słów.
Natomiast dopóki duch chce coś powiedzieć, ołówek pisze dalej, a ręka medium nie może go zatrzymać.
Kiedy duch chce coś powiedzieć spontanicznie, ręka medium chwyta ołówek gwałtownie i zaczyna pisać, bez możliwości powstrzymania ruchu. Medium prawie zawsze odczuwa wewnętrznie, czy duch jedynie wstrzymał komunikację, czy całkowicie zakończył swoją obecność. Rzadko zdarza się, by medium nie czuło momentu, w którym duch odchodzi.
214.
Wszystko, co do tej pory powiedzieliśmy, odnosi się do pisania mechanicznego, które jest najbardziej pożądanym rodzajem mediumizmu – i to słusznie.
Jednak czysto mechaniczne pisanie jest rzadkie. Zazwyczaj pisanie to jest mniej lub bardziej połączone z intuicją medium.
Medium, które jest świadome tego, co pisze, naturalnie skłania się ku wątpieniu w swoje zdolności. Zastanawia się, czy przekaz pochodzi od niego samego, czy od zewnętrznego ducha.
Nie powinno to budzić niepokoju. Medium powinno kontynuować swoje próby. Jeśli będzie uważnie obserwować treść, z łatwością zauważy, że pojawia się wiele rzeczy, które nie są jego własnymi myślami, a nawet są sprzeczne z jego poglądami. Jest to ewidentny dowód na to, że przekaz pochodzi od zewnętrznego ducha.
Medium powinno kontynuować próby, a wątpliwości znikną z czasem dzięki zdobytemu doświadczeniu.
215.
Jeżeli medium nie jest zdolne do uzyskiwania całkowicie mechanicznych zapisów, wszelkie próby osiągnięcia tego efektu będą bezowocne.
Nie powinno jednak uważać się za pozbawione zdolności mediumicznych.
Jeśli posiada jedynie zdolności intuicyjne, powinno je zaakceptować, ponieważ mogą one być bardzo przydatne, jeśli medium nauczy się z nich korzystać i nie będzie ich odrzucać.
Jeżeli po wielu próbach nie pojawiają się żadne oznaki niekontrolowanego ruchu ręki lub jeśli ruchy te są zbyt słabe, by dać konkretne rezultaty, medium powinno spróbować napisać pierwszą myśl, jaka przychodzi mu do głowy, nie martwiąc się o to, czy pochodzi ona od niego, czy od ducha.
Doświadczenie nauczy medium, jak odróżniać jedno od drugiego.
Bardzo często zdarza się, że umiejętność pisania mechanicznego rozwija się później.
Wspomnieliśmy wcześniej, że w niektórych przypadkach nie ma znaczenia, czy myśl pochodzi od medium, czy od ducha zewnętrznego. Gdy medium czysto intuicyjne lub inspirowane pisze dzieło o charakterze literackim, niewielką różnicę robi, czy przypisuje sobie myśl, która została mu podpowiedziana. Jeśli przychodzą mu do głowy dobre pomysły, powinien dziękować swojemu dobremu geniuszowi – a wtedy zostaną mu podpowiedziane kolejne wartościowe myśli. Taka jest natura inspiracji poetów, filozofów i uczonych.
216.
Załóżmy teraz, że zdolność mediumiczna została w pełni rozwinięta, a medium pisze z łatwością. Słowem, stał się tym, co nazywamy dojrzałym medium. Bardzo błędne byłoby jednak sądzić, że może teraz zrezygnować z dalszej nauki. Pokonał jedynie opór fizyczny, ale w tym momencie dopiero zaczynają się dla niego prawdziwe trudności.
Teraz bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje ostrożności i doświadczenia, aby nie wpaść w jedną z tysięcy pułapek, które będą na niego zastawiane. Jeśli będzie próbował „latać na własnych skrzydłach” bez przewodnictwa, wkrótce stanie się ofiarą kłamliwych duchów, które będą próbowały wykorzystać jego zarozumiałość.
217.
Gdy zdolność mediumiczna się rozwija, ważne jest, aby medium nie nadużywało swoich zdolności. Satysfakcja, jaką daje początkującym szybki postęp, często wywołuje w nich entuzjazm, który trzeba moderować.
Medium powinno pamiętać, że jego zdolności zostały mu dane po to, by czynić dobro, a nie by zaspokajać próżną ciekawość. Z tego powodu najlepiej korzystać z tej zdolności tylko w odpowiednich momentach, a nie w każdej chwili.
Duchy nie są zawsze do dyspozycji, a nadmierne próby kontaktu mogą prowadzić do tego, że medium stanie się ofiarą duchów żartownisiów. Zaleca się więc ustalenie stałych dni i godzin na sesje mediumiczne. Dzięki temu medium może lepiej się skoncentrować, a duchy, które chcą się komunikować, zostają o tym poinformowane i są lepiej przygotowane.
218.
Jeśli mimo wszelkich wysiłków zdolność mediumiczna nie ujawnia się, należy z niej zrezygnować, podobnie jak osoba bez głosu rezygnuje ze śpiewania.
Osoba, która nie zna języka, korzysta z tłumacza – i tutaj należy postępować podobnie, korzystając z pomocy innego medium.
Jeśli jednak brakuje medium, nie należy sądzić, że duchy całkowicie odmawiają pomocy. Mediumizm jest jedynie sposobem wyrażania się duchów, ale nie jedynym środkiem przyciągania ich.
Duchy, które nas kochają, są blisko nas, niezależnie od tego, czy posiadamy zdolności mediumiczne, czy nie.
Ojciec nie opuszcza swojego dziecka tylko dlatego, że dziecko jest głuche i ślepe, i nie może go widzieć ani słyszeć.
Duchy otaczają nas troską, tak jak ojciec otacza troską swoje dziecko. Nawet jeśli nie mogą przekazać swoich myśli w sposób materialny, przychodzą nam z pomocą poprzez inspirację.
Zmiana pisma
219.
Bardzo częstym zjawiskiem u mediów piszących jest zmiana charakteru pisma w zależności od ducha, który się komunikuje.
Co więcej, to samo pismo powtarza się konsekwentnie przy każdym kontakcie z tym samym duchem, a czasem bywa identyczne z tym, jakie duch miał za życia.
W dalszej części książki omówimy, jakie wnioski można wyciągnąć z tego zjawiska w kontekście identyfikacji duchów.
Zmiana pisma występuje tylko u mediów mechanicznych lub półmechanicznych, ponieważ w ich przypadku ruch ręki jest nieświadomy i kierowany przez ducha.
Nie dotyczy to mediów czysto intuicyjnych, ponieważ w ich przypadku duch działa wyłącznie na myśl, a ręka jest kierowana wolą medium, tak jak w zwykłych okolicznościach.
Należy jednak pamiętać, że jednolitość pisma u medium mechanicznego nie przeczy jego zdolnościom. Zmiana pisma nie jest warunkiem koniecznym do manifestacji duchów. Jest to raczej specyficzna zdolność, którą nie każde medium mechaniczne posiada.
Medium posiadające tę zdolność określamy jako medium poligraficzne.
Utrata i zawieszenie zdolności mediumicznych
220.
Zdolności mediumiczne mogą podlegać przerwom i czasowym zawieszeniom – zarówno w przypadku manifestacji fizycznych, jak i pisemnych.
Poniżej zamieszczamy odpowiedzi duchów na kilka pytań dotyczących tego zagadnienia:
Utrata i zawieszenie zdolności mediumicznych
1. „Czy media mogą utracić swoje zdolności?”
„Bardzo często tak się dzieje, niezależnie od rodzaju zdolności. Jednak zwykle jest to jedynie tymczasowe przerwanie, które ustępuje wraz z usunięciem przyczyny, która je spowodowała.”
2. „Czy przyczyną tej utraty jest wyczerpanie fluidu?”
„Niezależnie od posiadanej zdolności, medium nie może nic osiągnąć bez współpracy sympatycznych duchów. Kiedy nic nie uzyskuje, nie zawsze oznacza to brak zdolności, lecz to, że duchy nie chcą lub nie mogą już z niego korzystać.”
3. „Z jakiego powodu duchy mogłyby porzucić medium?”
„Najsilniejszym powodem dla dobrych duchów jest sposób, w jaki medium korzysta ze swojej zdolności. Możemy je porzucić, jeśli wykorzystuje ją do błahostek lub z ambicji; jeśli odmawia przekazywania naszych słów lub faktów ludziom, którzy ich potrzebują, by zostać przekonanymi.
Ten dar od Boga nie został przyznany medium dla jego własnej przyjemności, a tym bardziej, by służyć jego ambicjom. Został mu dany, by wspierać jego rozwój duchowy i przekazywać prawdę ludziom.
Jeśli duch zauważy, że medium nie spełnia jego oczekiwań i nie korzysta z jego wskazówek oraz ostrzeżeń, duch się wycofuje, by znaleźć bardziej godnego protegowanego.”
4. „Czy duch, który się wycofuje, nie może zostać zastąpiony? Czy w takim razie zawieszenie zdolności nie jest zauważalne?”
„Nie brakuje duchów chętnych do nawiązania kontaktu i gotowych zastąpić tych, którzy się wycofali. Jednak gdy to dobry duch opuszcza medium, często zdarza się, że opuszcza je jedynie na pewien czas, aby dać mu nauczkę i pokazać, że zdolność ta nie zależy wyłącznie od niego samego. Medium nie powinno być z niej dumne.
Tymczasowa utrata zdolności jest także dowodem, że medium pisze pod wpływem zewnętrznej siły – inaczej nie byłoby takich przerw.
Jednak przerwanie zdolności nie zawsze jest formą kary. Czasem jest wyrazem troski ducha o medium, które kocha. W ten sposób zapewnia mu odpoczynek fizyczny, który uważa za konieczny. W takich przypadkach nie pozwala innym duchom na zastąpienie go.”
5. „Jednak widzimy media, które z moralnego punktu widzenia są bardzo zasłużone, nie potrzebują odpoczynku, a mimo to są zirytowane przerwami, których przyczyny nie rozumieją.”
„Jest to próba ich cierpliwości oraz sposób sprawdzenia ich wytrwałości. Właśnie dlatego duchy nie określają dokładnego czasu trwania takiej przerwy. Chcą zobaczyć, czy medium zniechęci się.
Często taka przerwa jest również czasem na przemyślenie przekazanych już nauk. Zalecamy to wszystkim naprawdę poważnym spirytystom. Nie można nazwać spirytystą kogoś, kto jest jedynie amatorem komunikacji duchowej.”
6. „Czy w takim przypadku medium powinno kontynuować próby pisania?”
„Jeśli duch mu to zaleci – tak. Jeśli zaś powie, by się powstrzymać, medium powinno tego przestrzegać.”
7. „Czy istnieje sposób na skrócenie takiej próby?”
„Resignacja i modlitwa. Wystarczy podejmować próby przez kilka minut każdego dnia. Nie ma sensu tracić czasu na długie, bezowocne wysiłki. Próby te mają jedynie na celu sprawdzenie, czy zdolność powraca.”
8. „Czy zawieszenie zdolności mediumicznych oznacza nieobecność duchów, które wcześniej komunikowały się z medium?”
„Wcale nie. Medium jest w takiej sytuacji jak osoba, która czasowo straciła wzrok, ale nadal jest otoczona przez swoich przyjaciół, mimo że ich nie widzi.
Medium może i powinno wówczas kontynuować mentalny dialog ze swoimi zaprzyjaźnionymi duchami, będąc przekonane, że duchy go słyszą.
Brak zdolności mediumicznych może pozbawić medium materialnej komunikacji z duchami, ale nie pozbawia go komunikacji moralnej.”
9. „Czy w takim razie przerwa w zdolnościach mediumicznych nie zawsze jest oznaką niezadowolenia duchów?”
„Z pewnością nie. Czasem jest wręcz dowodem ich dobrej woli.”
10. „Po czym można rozpoznać, że przerwa w zdolnościach mediumicznych jest wyrazem nagany?”
„Niech medium zapyta własne sumienie. Niech zastanowi się, w jaki sposób korzystało ze swojej zdolności, jakie dobro wynikło z niej dla innych oraz jaki pożytek odniosło z udzielonych mu rad – wtedy znajdzie odpowiedź.”
11. „Czy medium, które straciło zdolność pisania, może skorzystać z pomocy innego medium?”
„To zależy od przyczyny przerwy.
Często bywa tak, że przerwa w komunikacji jest celowa – po to, by dać ci czas na przemyślenie udzielonych wcześniej rad i nauczyć cię, że nie możesz uzależniać się od duchów i niczego nie robić bez ich wskazówek.
W takim przypadku korzystanie z innego medium nie przyniesie żadnych rezultatów. Jest to również dowód na to, że duchy są wolne i nie możesz ich zmuszać do przychodzenia i odchodzenia na twoje życzenie.
Z tego samego powodu osoby, które same nie posiadają zdolności mediumicznych, nie zawsze otrzymują wszystkie odpowiedzi, jakich pragną.”
Uwaga:
Należy zauważyć, że gdy ktoś zwraca się do innego medium w celu uzyskania odpowiedzi, często nie uzyskuje nic satysfakcjonującego, niezależnie od jakości tego medium. Zdarza się, że odpowiedzi są bardzo jasne, a innym razem zupełnie niejasne.
To zależy od woli ducha. Zmiana medium nie zawsze przynosi postęp, ponieważ duchy zdają się wspólnie uzgadniać brak odpowiedzi – jeśli nie uzyskasz jej od jednego medium, nie uzyskasz także od innego.
Nie należy nalegać ani popadać w niecierpliwość, ponieważ wtedy można paść ofiarą duchów zwodniczych. Jeśli bardzo będziesz pragnął odpowiedzi, takie duchy się pojawią, a dobre duchy pozwolą im na to, aby ukarać cię za brak cierpliwości.
12. „Z jakiego powodu Opatrzność obdarza niektórych ludzi zdolnościami mediumicznymi w sposób szczególny?”
„To misja, do której są powołani, i którą z radością wypełniają. Są tłumaczami między duchami a ludźmi.”
13. „Mimo to są media, które korzystają ze swoich zdolności z niechęcią. Jak to wyjaśnić?”
„To media niedoskonałe. Nie rozumieją wartości daru, jaki otrzymały.”
14. „Skoro to misja, to dlaczego zdolności mediumiczne nie są przywilejem ludzi moralnie dobrych? Dlaczego zdolność ta jest przyznawana osobom, które nie zasługują na szacunek i mogą ją nadużywać?”
„Zdolności mediumiczne są przyznawane, ponieważ osoby te ich potrzebują do własnego duchowego rozwoju. Otrzymują je, aby mogły otrzymać dobre nauki.
Jeśli jednak nie skorzystają z tego daru, będą musiały ponieść konsekwencje.
Czyż Jezus nie wolał przekazać swojego słowa rybakom? Powiedział przecież, że należy dać temu, kto nie ma, aby mógł się rozwijać.”
15. „Czy osoby, które bardzo pragną pisać automatycznie, a nie mogą tego osiągnąć, powinny uznać, że duchy ich nie lubią?”
„Nie.
Bóg mógł odmówić im tej zdolności, tak jak mógł odmówić im talentu poetyckiego lub muzycznego.
Jeśli nie mają jednego daru, mogą mieć inne.”
16. „W jaki sposób człowiek może doskonalić się dzięki naukom duchów, jeśli nie ma możliwości otrzymania tych nauk bezpośrednio ani osobiście, ani za pośrednictwem innych mediów?”
„Czyż nie ma książek, tak jak chrześcijanin ma Ewangelię?
Aby praktykować moralność Jezusa, chrześcijanin nie musi słyszeć Jego słów bezpośrednio z Jego ust.”
Podsumowanie:
W powyższym tekście duchy wskazują na konieczność pokory, cierpliwości oraz odpowiedzialnego korzystania z daru mediumizmu. Medium powinno unikać próżności i nadmiernego uzależnienia się od duchów, ponieważ zdolności te są przyznawane z konkretnego powodu: dla duchowego rozwoju własnego i innych ludzi.
Nie każdy otrzymuje dar mediumizmu, ale każdy ma inne możliwości duchowego wzrastania. Najważniejszą lekcją jest korzystanie z dostępnych źródeł wiedzy, takich jak literatura spirytystyczna, i stosowanie nauk moralnych w codziennym życiu.
źródło: Chapter XVII. FORMATION OF MEDIUMS from: BOOK on MEDIUMS or, Guidefor Mediums and Invocators by Allan Kardec, translated by Emma A. Wood, Boston 1874.