Życie – energia szuka przejawu w formie, manifestuje się, toruje sobie drogi. Ilość dróg nieskończona, wszystkie prowadzą do najwyższego napięcia siły przejawionej., Życia gwiazdy lub ziemskiego owada to dwie drogi w dwóch niewspółmiernych trwających, a każda z nich stanowi jednocześnie tylko jakąś część drogi, jaką odbywa kosmos.

Mistyk, czy pozytywista, realista czy marzyciel, artysta czy uczony, poza wszelką spekulacją myślową lub abnegacją spekulacji, przyznać musi już przez to tylko, że sam istnieje, czuje, że jest organizmem, spełniającym funkcje – niezaprzeczalność życia.

Drugim faktem którego nikt negować nie może jest walka jako jeden z życia przejawów. Walka na całej linii: od świata mineralnego aż do zwierzęcego, aż do ludzkiego. Walka w ciemności.

Kto zwycięży?
Kto zwyciężyć powinien?
Jakiż jest cel walki?

Zagadnienia i odpowiedzi toną w mroku i jedna jest niezaprzeczalna siła, która może ciemność i mrok przeniknąć – Wiedza.
Wiedza wyklucza błąd.
Wiedza Siła  Możność = Twórczość Bóg i odwrotnie:
Bóg Twórczość = Możność Siła Wiedza.
Wiedza jest zdobywalna.
Tedy i boskość jest zdobywalną.
Człowiek zdobywa wiedzę co dnia, wydziera ją z wnętrza otaczającego świata.
Człowiek wzrasta w siłę możności i twórczości, człowiek tedy jest częściowo, a może się stać w pełni Bogiem.

Dopóki walka trwa w ciemności, wiedza nie jest zdobytą całkowicie. Lub też zdobyta nie jest wiedzą prawdziwą. Człowiek sumienny szuka w swej pracy uczonego fizjologa, botanika czy chemika tylko wiedzy prawdziwej. W poszukiwaniu żadna okazja nie powinna być pominiętą i wszelkie badanie posunięte do ostatnich granic możliwości. Na granicy możliwości zatrzymuje się badacz, operujący w materii fizycznej; psycholog przekracza ją, spekulując w niewiadomym.

Ale granice możliwości rozszerzają się, czego dowodem jest wiele ostatnich wynalazków.

Ludzkość idzie ciągle ku zdobyciu prawdziwej wiedzy.
Teozofja kładzie nacisk na rozszerzalność granic możliwości,
Teozofja idzie dalej niż dozwala na to „mędrca szkiełko i oko“.
Teozofja operuje rozszerzającym się w nieskończoność kręgiem możliwości, którego centr i obwód stanowią jedno.

Jako Światło.

A iż światło jest energją rozpraszającą mrok i udostępniającą wMdzenie, krąg poznawalności „ucznia” rozszerza się w nieskończoność. Uczeń wiedzy prawdziwej staje wobec możliwości nie mających granic, zdobywa poznawalność rozszerzającą we wszechświat ściany wszystkich laboratorjów, i ogniskującą w jednem laboratorjum doświadczenia z wszystkich dziedzin.

Uczeń zdobywa siłę, jako owoc wiedzy. Siła zdobyta, większą jest niż siła nadana, a zdobywanie siły jest pierwszym atrybutem świadomości.
Siła zdobyta staje się przez dyfuzję integralną częścią zdobywającego i podstawą możności czynu na zewnątrz, podstawą projekcji czynu.

Zaś projekcja czynu jest twórczością jako i czyn, niezależnie od długości trwania realizacji.

Wiedzący Możnym i twórczym staje się.

Czyn jest mu podwładny, a czyn samodzielny, samoistny i z siebie początek biorący leży.na tajemniczej granicy przestrzeni i czasu, skąd wyłoniło się pierwsze westchnienie Logosu.

źródło: „Przegląd Teozoficzny” WARSZAWA PAŹDZIERNIK, LISTOPAD 1921 ROKU