Chiromancja

Chiromancja.

Deus in manu, omnium signa posuit, ut noveriut singuli opera sua, (Księga Joba, rozdział XXXVII. w. 7.)

O przekładzie tego tekstu staczano wiele sporów; my piszemy „sua” małem „s„, co równa się pragnieniu przetłumaczyć tekst w następujący sposób: „Bóg zaopatrzył w znaki rękę każdego, aby oddzielne osoby mogły sądzić o własnych sprawach.” u (Pismo Święte: „Który na ręce wszystkich ludzi znaczy, aby każdy znał sprawy swoje”) „O własnych sprawach”, lub, wierniej, o własnych skłonnościach do dzieł określonego gatunku. Chiromancja posiada ta kie samo prawo obywatelstwa, Jak i pozostałe diwinacje metody.

Rozwinęły się  w Zamierzchłej starożytności na czysto astrologicznych początkach, przeszła w średnie wieki przez szkołę, czasem nieuków, zupełnie nie znających astrologji, wróżbitów i wróżek, którzy wprowadzili, w chiromancję owoce własnej intuicji i prostonarodowej spostrzegawczości; uznana była w XVI XVI i XVII wiekach przez Poświęcające centra, które stały się ostrożnie oczyścić ją z warstw naleciałych  zabobonów, nie  naruszając żywych jej części; następnie , porzucili ją trochę hardzi metafizycy XVIII-go wieku, a w drugiej połowie XIX-go znów rozkwitła, uzupełniwszy wspaniale swój skład pracami medytacji bystrego Desbarolles’a i naukowym empiryzmem pracowników szpitala Charle – doktora Papus’a (Dr. Gerard Enesau’s”) i Czesława Czyńskiego. Jeżeli przytem nie zapomnimy, że w 60-ciu latach do jej dziedziny dołączyły się empiryczne  badania kapitana d’ Arpentigny o t. zw. chirognomenji, tj. o charakterystyce ogólnych skłonności osobnika z kształtu jego palców, należy się więc uznać współczesny kodeks chiromantycznych tez jako solidny i zasługujący na uwagę system.

Na mocy samej historii chiromancji Jesteśmy zmuszeni odróżnić w niej następujące części:

1. Chirozofja czyli deduktywną część chiromancji, ściśle związana z astrologiczną i kabbalistyczną kontemplacją. i często nazwana w mowie potocznej „Analityczną Chiromancją.

2. Tradycyjne dane, przedstawiające się w postaci gromady oddzielnych osobnych tez, z których Szkoła Desbarolles’a starała. się złapać kodeks, znany pod nazwą „Syntetyczna Chiromancja” .

3. Zbiór nowych empirycznych danych, otrzymanych kliniczną drogą i odnoszących się do dokładnego określenia wieku pacjenta, do którego należy odnieść to lub inne wydarzenie jego życia.

4. Wspomniana już Chiromancja d’ Arpentigny.

W dzisiejszym krótkim zarysie scharakteryzuję treść tych części, odsyłając słuchaczy, pragnących dokładnie poznać przedmiot, do dzieł Desbarolles, Papus’a, a także do broszurki Czyńskiegu w niemieckim języku, wydanej w Dreźnie, stawszej się rzadko częścią bibliograficznej („Das Deuten der Vergangenheidt, Gegen wart Zukunft sus den Linien der Hand *1) z której wiele zapożyczyliśmy przy wykładzie bieżącego XVII  go arkanu).

Chirozofja uczy nas, że horoskop każdego osobnika jest zapisany na dłoniach jego rąk, przyczem klisze  przy-złości i terazniejszości należy czytać na obu rękach, klucze przeszłości przeważnie na lewej. Dla charakterystyki osobnika posługują się obu dłoniami. Będziemy charakteryzowali  chirozoficznie tylko planetarne wpływy, pozostawiając  na uboczu zodjakalne. Wpływy planet, tylko co związane przez nas z fizjognomicznemi danemi, a następnie specyalne odnoszące się do I-go domu, pozwolą sobie nazwać statycznemi w stosunku de chirozofji. Pozostałe planetarne wpływy w horoskopie  nazwę dynamicznemi.

Pozwolę sobie po tem powiedzieć, te statystyka w Chirozofji określa się t. zw.  planetarnemi górami”, a dynamika. — planetarnemi linjami. Wypukłość (wcale obszerna i mięsista), odpowiadająca wielkiemu palcowi, będzie górą Wenery. Pod wskazującym palcem znajdziecie górę Jowisza; pod średnim palcem – zwykle mało wydatną górę Saturna; pod serdecznym – góra Appolo; pod małym – góra Merkurego. Wypukłość dalsza ręki od góry Merkurego w dół -nosi nazwę góry Marsa, jeszcze niżej mieści się Góra a Księżyca.

Jeżeli góra jest bardzo wypukła, ta dobry wpływ planetarny na Ascendents horoskopu jest zabezpieczony i dostatecznie izolowany od domieszek; jeżeli rozmiary góry są znacznie mniejsze od normalnych, świadczy to o niedostatku odpowiadającego planetarnego wpływu, jeżeli góra jest zainfekowana w jednym kierunku, wskazuje to na dążenie do rozrzucania planetarnego wpływu i złego Jego zużycie, co niektórzy nazywają „zły wpływ planety”; jeśli góra jest podkreślona w kratkę planeta znajduje się wtedy jakby w niewoli dla przejawienia jej cech musi osobnik wykonać poważny wysiłek woli; jeżeli planetarna góra. W stosunku do odpowiadającego palca nasuwa się do drugiego przyjmuje się to za wskazówkę na służbowe położenie wzniesionej góry W stosunku do planety palca, do którego ona się przechyla, a także na zabarwienie pracy drugiej planety (do której góra się nachyla) przez ton wzniesionej planety; rop Merkurego, wznoszącego do góry Apolla, można pojmować jako „naukę w służbie 'W sztuce” i jako „sztukę, zabarwioną naukową  metodologią”; zlanie się gór odpowiada połączeniu się statycznych planetarnych wpływów. Tak, np. zlanie się góry Jowisza z górą Saturna charakteryzowałoby w osobniku przedstawienie o przeznaczeniu (losie) nierozerwalnie związanym z przedstawieniem o pomyślnej karierze.

Do każdej planetarnej góry biegnie pewna planetarna linia.  Linia Jowiszu (serca) zaczyna się zwykle, pod górę. Merkurego, żłobi się horyzontalne przez dłoni  i najczęściej wstępuje na górę Jowisza; linia Saturna (szczęścia) najczęściej wychodzi z wąwozu między górą Księżyca i górą Wenery) wstępując wertykalnie (pionowo) do góry Saturna; linia Appolina (Słońca.) zaczyna się) w ogóle mówiąc w tej samej sferze, co i linia Saturna, dążąc prawie wertykalnie do góry Apollo, linja Merkurego (intuicji) wstępuje na jego górę równolegle do linii Słońca; linia Wenery (życia) żłobi się u podnóża góry ;Jowisza łukowato obejmując o górę Wenery; linja Marsa (głowy), zaczynająca się na jego górze a przecinając dłoń biegnie do zbliżenia się z początkiem linji Wenery ; Księżyca linia (lub Księżycowe linje) zakreślają się jako krótkie kreski na górze Księżyca.

Linja Wenery nazywa się inaczej linją życia (vitalis); linja Jowisza-linią serca (mentalis); linja Marsa-linją głowy (naturalis); linja Słońca (Apollo) tak i nazywa się – solaris; linja Saturna nazywa się często linją Przeznaczenie (Fatalis); linji Merkureg przyswojono nazwę wątroby lub żółciowa linja (hepatica).

Powiedziałem już, że linie te charakteryzują. rolę Wtórnych Przyczynowości We wszystkich domach horoskopu. Z linią Wenery wiąże się sfera zdrowia i życiowych sił; z linią Saturna  sprawy przeznaczenia; z linją Jowisza – sferę uczuć,  przywiązań itp; z linią  Marsa – sfera. myślenia i i innych funkcji centralnego nerwowego systemu; z linią – Apollona – sądy o bogactwie materialnym, o produktywności w sztuce i o wysokości ideałów; z linją Merkurego – sądy o spekulacyjnych zdolnościach i o stanie orgamów trawienia; Księżycowe linje dotyczą księżycowych wpływów w ogóle.

Nie będę mówił o tem  co oznacza brak jednej lub kilku linji Wynika to z samego siebie. Ale powiem mimochodem, że podwojenie linji jest prostą oznaką trwałości wpływu, żeprzerw y w linjach oznaczają gwałtowne zmiany w charakterze oznaczonego  wpływu lub ostatecznie .Jego warunki; że wyspy na linji oznaczają  rozdwojenie odpowiednich wpływów np. wyspa na linji Serca – rozdwojenie przywiązania; wyspa na ljnji Marsa – histeryczne zjawiska lub osobne paraliże; Wyspa na linji Wenery   – najczęściej bóle głowy i neurasteniczne zjąwiska, niekiedy – niekiedy miejscowa małokrwistość;  wypada na linii Saturna – fałszywe dwumyślowe stanowiska  itd.); że punkty na liniach oznaczają nagłe ataki w odpowiednich wpływach (np. punkt na  linji serce – gwałtowna lub nagła troska; punkt na linji Satuma – wydarzenie, porażające w rozwoju losu wskutek swojej niespodzianki ltd.

Ale, jeżeli linje charakteryzują dynamiczne wpływy planet to pożądane mieć i element odpowiadający chirozoficznie wyobrażeniu o aspektach planet między sobą.  Aspekt ma na figury I-go domu odpowiadają przechodzenie linji po cudzych górach i kreski od linij do gór; pozostałym aspektom – kreski od linij do linij.

Ażeby dorysować ogólny obraz chirozoficznych zarysów, muszę rzec, że do statycznego wpływu Wenery oprócz góry Wenerycznej należy jeszcze t. zw. „pierścień Wenery”, obejmujący łukiem górne części gór Saturna i Apolla. Ludzie: posiadający ten pierścień osobliwie żywo skupiają się mentalnie na sferach przez nich badanych, chociażby badanie to ich nie zachwycało samo w sobie, a zjawiało się jako przypadkowy element w ich działalności; w astralnej sferze oni sami ludzie z  osobliwym porywem odnoszą się do wszystkich form, w które wskutek: tych lub innych przyczyn przyoblekają się ich idee: w końcu, w fizycznym plunie posiadacze „pierścienia Wenery” przejawiają wysubtelnienie w przejawach namiętnych rozkoszy.

Do statycznego Marsa,  oprócz góry Marsa, określającego swoją wypukłością. elementy cierpliwości w najszerszem tego słowa znaczeniu   – tak zwanego „pasywnego Marsa” należy jeszcze  „pole Marsowe”, większa lub mniejsza wypukłość którego charakteryzuje „aktywnego Marsa” albo odwaga (śmiałość) i zapalczywość. „Marsowem polem” nazywa  się środek dłoni; po niej przebiegają:  linja głowy, linja Apolla i linia Saturna w swych środkowych częściach.

Z Tradycyjnemi danemi  trudno zaznajomić  się w przelotnym  wykładzie. Sądzę że wyobrazicie sobie chociaż w odległy sposób ustrój syntetycznej chiromancji, jeżeli wam powiem że ona, podkreślając ogólny charakter znaków, spotykanych na ręce, wiąże z tymi znakami określone wnioski o charakterze , albo wróżby o faktach.

No, powiemy, – krzyż na. początku linji zatrzymuje jej przejawy i Krzyż – zły znak na dobrej linji i dobry znak na źle  – sformowanej linii. Krzyż na końcu linji – nasuwa myśl na mistyczny wpływ; Krzyż w środku linji – chwilowa przeszkoda; Krzyż na górze – znak protektoratu w sferze tej góry (np. krzyż na.’ górze Jowisza – szczęśliwe małżeństwo). Gwiazda ma to samo znaczenie co krzyż, ale tutaj przejawy będą gwałtowniejsze i intensywniejsze (np. gwiazdy. na górze Apollo – osobnik nagle się wzbogaci). Powiemy jeszcze, że kwadrat wgóle – znak ochrony, ale w osobności kwadrat w polu linji Saturna w polu Marsowem może przepowiadać pewne pozbawienie wolności. .

Linja Marsa, oddzielona od linji Życia i jakby podszyta do niej małymi krzyżykami, oznacza według tradycji albo chorobę oczu, albo krańcową  popędliwość w postępkach.

Nasze empiryczne dane,  zdobyte, kliniczną  praktyką, odnoszą się w główny sposób do t. zw. wieku linij. Chodzi o to, że na każdej Iinji, w zależności od ogólnej budowy ręki, określającej wzajemne przecięcie się linij, można zauważyć punkty, odpowiadające oznaczonem latom osobnika , co pozwoli w przepowiedniach (wróżbach), odnosić tłumaczenia planetarnych  aspektów i tradycyjnych znaków do określonego wieku.

Powiemy, że na lini Saturna dwudziesty rok odpowiada punktowi przecięcia tej linji z linją Marsa, a czterdzieści lat punktowi przecięcia z linją Jowisza, a razem z tem widzę w ręce przerwę linji Saturna z przesunięciem się (tej linji) w lewą stronę (do góry Jowisza) w dwóch trzecich odcinka linji Saturna między wspomnianemi dwoma punktami. Mam prawo powiedzieć  osobnikowi „polepszy się wam w karjerze od 34: go roku życia”. U drugiego widzę punkt; na linii Jowisza, w tem miejscu, gdzie przecina się z linją Apolla i przepowiadam odpowiednio do tego „sercowe zmartwienie w 25 m roku życia. Do łączony rysunek podaje obraz rozdzielenia lat na trzech liniach  zgodnie z nauką nowej Paryskiej Szkoły. Rysunek zapożyczony z chiromancji Papusa (p. rys. 50),

o prawdopodobieństwie długości ludzkiego życia Paryska Szkoła sądzi ze średniej arytmetycznej z wskazówek trzech linij (Saturna, Jowisza i Marsa), obliczając na każdej  linji wiek, odpowiadający jej końcowemu punktowi.

Starożytni postępowali inaczej. Odczytywali oni tylko lata po linij Wenery życia i nadawali wskazówką tej   linji rozstrzygające znaczenie, ale linja Wenery przedstawia przeróżną postać krzywizny u różnych osobników i wskutek tego utrudnia. ustanowienie trwałych punktów. Pomimo tego jej wskazówki silnie przeczą empirycznym danym, podczas  gdy przepowiednie Paryskiej Szkoły sprawdzają się w 70% wypadkach.

Chirognomonja d’ Arpetigny bierze za punkt oparcia badań istnienie trzech typów zakończeń palców: spiczastego typu, kwadratowego typu i szufelkowego typu; a  oprócz tego dwa typy węzłów, które spotykamy na palcach (węzeł na górnym stawie i węzeł na dolnym stawie). Kombinując  te elementy i charakteryzując ich obecnością lub brakiem (węzły) różne skłonności, d’ Arpentigny buduje silny system, a Desbarolles rozszerza go przy pomocy chirozoficznych wyobrażeń.  System ten jest bardzo zastosowalny celem określenia zdolności dzieci do nauczenia się tej lub innej grupy wiedzy.

Należy zauważyć, te zastosowania chiromancji wymaga przede wszystkiem zdania sobie przez moment, sprawy o ogólnych interesach, dominujących w życiu osobnika. Jeżeli plan ten jest określony prawidłowo, wszystkie wtedy chirozoficzne i tradycyjne sądy zyskują zadziwiającą tywość i wierność. Dlatego to większość chiromantów wybitniejszych nie zadowala. się obejrzeniem rąk, lecz posługują się fizjognomicznemi danemi i przypadkowemi ogólnemi cechami, charakteryzującemi sferę działalności i sferę interesów danej osoby.

Nie będę męczył słuchaczy sprawami frenologii, grafologii i tym podobnych systemów, ponieważ uważam XVII- ty arkan za dostatecznie scharakteryzowany, o czem zdążyłem powiedzieć. Miłośnicy W specjalnych pracach czytania w przyrodzie poświęcają całe ludzkie inkarnacje. Nasz cel – pojmowanie terminologii tych specjalnych gałęzi i jasne wyobrażenie o źródłach  z których zawodowcy czerpią swoje wiadomości.

*1) Uwaga tłumacza: Dziełko prof. Dr. Czyńskiego jest nieomal dosłownie wyjęte z potężnego dzieła DesbarroHes’a. Dr. Cz. zignorował widocznie geniusza francuskiego, przekazawszy dziełko fryzjerowi z Drezna a przy wydaniu broszurki wcale się nie trudził, bo nawet klisze rysunkowe skopiował z oryginału francuskiego.

powrót do arkanu siedemnastego ⇐

powrót  ⇐

źródło: 

Tytuł: Tajemna wiedza duchowa cz 2
Wariant tytułu: Tajemna wiedza duchowa : encyklopedyczny wykład nauk tajemnej wiedzy duchowej opracowany na podstawie egipskiej symbolistyki
Autor: Gomulicki, Marian
Książnica Cieszyńska