Wykładowca przedstawia w skrócie przegląd swoich różnorodnych eksperymentów, które przeprowadził, aby zarejestrować i sfotografować zjawiska „telekinetyczne”  występujące w obecności osób o niezwykłych zdolnościach mediumicznych.

Najpierw omawia powtórzenie znanego, dotąd niezweryfikowanego w Niemczech, eksperymentu wagowego Crookesa, o którym pisał już szerzej w „Psychischen Studien”, rocznik 1920. Eksperyment, przeprowadzony w dziesięciu sesjach z medium „Femme masquée”, przyniósł pozytywny wynik, co potwierdziło przydatność krytykowanego układu eksperymentalnego Crookesa. Dostarczył też nowych dowodów na to, że przedmioty nieożywione mogą być wprawiane w ruch przez wpływ osób mediumistycznych w sposób niewyjaśniony zwykłymi siłami mechanicznymi.

Jeden z uczestniczących w eksperymencie jasnowidz twierdził, że widział „fluidalną rękę” wychodzącą z ciała medium i poruszającą deską w sposób przypominający zwykłą ludzką rękę. To opisanie mechanizmu zjawiska przez jasnowidza pokrywa się z od dawna głoszonym przez okultystów poglądem, że fluidalne kończyny związane z medium wywołują telekinetyczne efekty.

Komisja badawcza z 1905 roku, do której należał obecny na kongresie pan Yourievitch, stwierdziła w eksperymentach z medium Eusapia Paladino, że medium zyskuje na wadze tyle, ile waży podnoszony przez nie stół. Crawford w Anglii w ostatnich latach potwierdził te obserwacje i doszedł do wniosku, że niewidzialny „nosiciel” prostego kształtu, wychodzący z medium, podtrzymuje stół. Ten nosiciel, składający się z nieznanej energii-materii, działa jak sztywna kończyna, co tłumaczy zjawisko wzrostu wagi medium przy podnoszeniu stołu.

Dr Freiherr von Schrenck-Notzing nazwał to zjawisko „telekinetycznym prawem podstawowym”, które powinno obowiązywać dla wszystkich telekinetycznych zjawisk. Podczas wizyty w laboratorium wykładowcy, 1 kwietnia 1920 roku, przeprowadzili pierwszą weryfikację tego fundamentalnego zjawiska. Medium siedzące na elektrycznej i fotograficznej wadze wykładowcy stawało się cięższe o wagę stołu przy każdym podnoszeniu stołu.

Wykładowca skoncentrował się na badaniu podnoszenia stołu, używając dwóch wag o identycznej konstrukcji, obie automatycznie rejestrujące. Na jednej wadze umieszczono medium, a na drugiej stół. Pokazał dwie fotografie wykonane z medium „Femme masquée”, na których stół unosił się około 1 metra nad ziemią, jednak były one rozmazane z powodu szybkiego ruchu stołu.

Rejestracja wagowa, wykonana równocześnie z fotografowaniem, dała nieużyteczne diagramy, ponieważ urządzenie rejestrujące było zbyt wolne, aby wiernie odtworzyć szybkie zjawiska. Ulepszono je poprzez skrócenie czasu drgań galwanometru.

Fotografie same w sobie nie mogą służyć jako dowód na mediumistyczne podnoszenie stołu, ponieważ ręce medium dotykały stołu, a kciuk jednej z rąk był widoczny pod blatem stołu. Przedstawiono trzy fotografie, na których wykładowca rzucał stół w powietrze, by pokazać, jak można uzyskać takie obrazy w zwykły sposób.

Eksperymenty z silnym medium, dziewczynką około 13-letnią, również nie przyniosły satysfakcjonujących wyników. W pierwszej sesji w laboratorium z tym medium wykładowca uzyskał dwie fotografie unoszącego się stołu, z których tylko druga była zadowalająca. Uzyskano jednak dobre diagramy pokazujące wzrost wagi medium o wagę stołu podczas podnoszenia stołu.

Dalsze próby z tym dzieckiem nie przyniosły oczekiwanych wyników, ponieważ po zastosowaniu ulepszonego układu eksperymentalnego zjawiska traciły swój spokojny charakter i stawały się gwałtowne, podobnie jak przy medium „Femme masquée”.

W skrócie, wykładowca mówi o specjalnie skonstruowanym stole, który może automatycznie rejestrować siły działające na niego i jego ruchy. Stół ten, nadal udoskonalany, umożliwi badanie zwykłych rodzajów „stołowego poruszania”, gdzie dochodzi tylko do gwałtownych ruchów, ale nie do pełnych podnoszeń stołu. Diagramy z tego stołu pokażą jednoznacznie, czy ruchy stołu mają przyczynę mediumistyczną.

Lepsze wyniki osiągnął wykładowca, pracując bez stołu, używając tylko dwóch rejestrujących wag. Przykłady diagramów zamieścił już w swojej pracy „Fizyczno-mediumistyczne badania” (Pfullingen 1920). Wykazało się, że nacisk na tzw. wagę fantomową odpowiadał dokładnie pozornemu zmniejszeniu wagi medium.

Jasnowidz, będący medium w tych eksperymentach, podał, że zmiany obciążenia obu wag były spowodowane obecnością ludzkich kształtów z fluidalnej materii, które stawały na wagę fantomową lub podnosiły krzesło medium.

Diagramy uzyskane przez wykładowcę są pierwszymi, które pokazują dokładny przebieg czasowy zarówno telekinetycznych działań medium, jak i związanych z tym zmian wagi medium, co stanowi pełną graficzną prezentację telekinetycznego prawa podstawowego w odniesieniu do czasu.

Jednocześnie diagramy te, dzięki zarejestrowanym zbieżnościom czasowym między oświadczeniami jasnowidza a wykresami wagi, stanowią cenny materiał do oceny szczególnego rodzaju jasnowidzenia. Jeśli przyjąć, że zjawy miały pewną rzeczywistość, na co wskazują zaskakujące oświadczenia jasnowidza, mają one również znaczenie dla problemu materializacji.

Niektóre doświadczenia, o których wykładowca krótko wspomina na końcu i przedstawia jedną fotografię, skłaniają go do przypuszczenia, że telekinetyczne prawo podstawowe nie odnosi się do wszystkich telekinetycznych efektów. W jednym z eksperymentów, gdzie uzyskano fotografię zjawiska materializacji, medium nie stało się cięższe o wagę stołu.

Na podstawie swoich eksperymentów i uwzględniając ostatnie doświadczenia, wykładowca dochodzi do wniosku, że telekinetyczne zjawiska muszą zostać poddane bardzo szczegółowej analizie, zanim będzie można stwierdzić, czy telekinetyczne prawo podstawowe ma rzeczywiście tak szerokie znaczenie, jakie się mu obecnie przypisuje. Analiza ta może być przeprowadzona tylko przy użyciu wszystkich nowoczesnych środków badawczych, w tym kinematografii połączonej z automatyczną rejestracją, którą wykładowca stara się rozwijać do granic technicznych możliwości.

źródło:  Mediumlstische Wageuntersuchungen. Vortrag von Ingenieur Fritz Grunewald -Charlottenburg, gehalten am 1. 9. 191l, aufdem ersten internationalenKongreß für psychische  Forschung. (Auturreferat); Psychische Studien, Monatliche Zeitschrift, Juli 1922.